Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

2 χρονια...



...από την τελευταία φορά που σου είπα σ' αγαπώ [και ελπίζω να με άκουσες...]
...από την τελευταία φορά που σ' αγκάλιασα...
...από την τελευταία φορά που τσακωθήκαμε...
...από την τελευταία φορά που μιλήσαμε...
...από την τελευταία φορά που σε είδα... εκεί μέσα στο ξύλινο κουτί, στο τελευταίο "σπίτι" σου...

...που ξέρω ότι είσαι εκεί πάνω και με προστατεύεις...
...που ελπίζω να είσαι χαρούμενος με τις επιλογές που έχω κάνει...
...που προσπαθώ να διώξω το κενό από μέσα μου, αλλά δεν τα καταφέρνω...
...που λέω ότι το έχω ξεπεράσει, αλλά μάλλον τον εαυτό μου κοροϊδεύω...
...που έχει αλλάξει η ζωή μου εντελώς...

Σ' ευχαριστώ...
                                ...για τα 18 χρόνια που μου χάρισες...
                                ...για όλες τις θυσίες που έκανες για  μένα...
                                ...που ήσουνα πάντα δίπλα που...
                                ...που ακόμα είσαι και ας μην υπάρχεις σαν υλική υπόσταση...
                                ...που μου έμαθες να μην τα παρατάω, όσο και αν "πληγώνει" η ζωή...
                                ...που απλά ήσουν ΕΣΥ...

Δεν σε έχω ξεχάσει... Δεν νομίζω ,εξάλλου, να είναι δυνατόν κάτι τέτοιο... Απλά ο χρόνος και η λήθη το μόνο που κάνει είναι να απαλύνει τον πόνο. Το ξέρω δεν θα ήθελες να πονάω... δεν θα σ' αρέσει κιόλας να με βλέπεις να πονάω... Ίσως και να καταφέρνω το κρύβω, καλά εκεί μέσα στην ψυχή μου... Το θέμα είναι ότι υπάρχει και εξακολουθεί να υπάρχει, απλά κάθε μέρα μειώνεται ελάχιστα...

Σ' αγαπάω...
 πάντα το έκανα, πάντα το κάνω και πάντα θα το κάνω...


6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το ξερεις πολυ καλα οτι ειναι παντα πνευματικα μαζι σου καλε μου.
η ψυχη μας ειναι ενεργεια και η ενεργεια ουτε χανεται ουτε εξαφανιζεται,
να συνεχισεις να τον σκεφτεσαι παντα και να πρατεις οπως θα ηθελες και αυτος να σε βλεπει να πρατεις.
λυπαμαι δεν ξερω τι αλλο να σου πω.
να προσεχεις και να μην μου στεναχωριεσαι!

Katsiki είπε...

Ευχαριστώ πολύ θεία... :D :D :D

μουτς μουτς

DiViNe__ είπε...

Πάλι με συγκίνησε το κατσικάκι μας, και δεν σου το 'χα !
Πολύ γλυκό αυτό που έγραψες, ίσως επειδή το έβγαλες από τα βάθη της καρδιάς σου.

Έτσι είναι ο κύκλος της ζωής, άλλοι έρχονται και άλλοι φεύγουν, το σημαντικό είναι να ζούμε τις στιγμές μαζί τους και όχι να τις αφήνουμε να περνούν.
Είσαι ένα δικό του κομμάτι, και πάντα θα σ'αγαπάει και θα φροντίζει για σένα, όπου κι αν βρίσκεται :)

^elfakos^ είπε...

Ξέρω πως είναι αυτό το συναίσθημα... με μια διαφοροποίηση...

Να σαι καλά μωρό μου... :******

mahler76 είπε...

οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν φεύγουν πραγματικά ποτέ καλέ μου.

Katsiki είπε...

:D :D :D :D