Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Δευτέρα στο Γκάζι...

Λοιπόν χτές πήγα Sodade με ένα φίλο μου... Κανονικά θα ήταν παραπάνω, αλλά δεν θα επεκταθώ σ' αυτό.. Το θέμα είναι ότι δεν χάλασα τη διάθεση μου... Είχα αποφασίσει να πάω και πήγα... Είχε και ελληνική βραδιά εξάλλου... και τα greek nights στο Sodade είναι πολύ ωραία...
Στο Γκάζι ήμασταν κατά τις 12 όποτε είπαμε να πάμε για ένα πρώτο ποτό... ε και κάτσαμε στο Del Sol... Λίγο κόσμο είχε, καλή μουσικούλα. Ήπιαμε το κρασάκι μας και φύγαμε...
Κατά τη 1 πήγαμε Sodade ψιλοάδειο [ευτυχώς ήρθε κόσμος μετά...] πιάσαμε και εμείς μια γωνίτσα και παραγγείλαμε τα ποτάκια μας...
Η μουσική πολύ ωραία...Ακούσαμε τα πάντα... Μέχρι και Καλομοίρα!!! Σαφέστατα δεν λείψανεκαι τα 90's από το πρόγραμμα.... "Στα κρεβάτια τα ξένα θα ονειρεύεσαι εμένα...", Στο πρώτο χτύπημα σβήνω τα φώτα..." και άλλα πολλά... σου λέω πολύ fun!!! Έβαλε και τα λαϊκά του... Ακούσαμε και Lady [όχι Gaga μαρή!!! Την Άντζελα λέω!!!], ακούσαμε και Νατασσάκι... απ' όλα ακούσαμε... Στο τέλος μας τα χάλασελίγο,γιατί αυτά που έβαλε δεν τα ήξερα και ψιλοβαριόμουνα...μεπήρε πρέφα λοιπόν η γκαρσόνα ότι βαριέμαι...[εξάλλου 20 άτομα είχαμε μείνει στο μαγαζί] και με κέρασε σφηνάκι για να ξεβαρεθώ... Χε χε χε... Είχε κεράσει όλο το μαγαζί και τις περίσσεψαν 2 και μασ ξανακέρασε.. μουααχαχαχα... Ε μετά από λίγο φύγαμε και γυρίσαμε σπιτάκι... [σαφέσταστα μόνοι... φρεσκοχωρισμένοι γαρ δεν έχουμε όρεξη :P :P :P]

ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Τύπος που καθόταν πίσω μου σε φίλη του: "Στην εποχή που ζούμε κανείς δεν είναι straight. Πλέον δεν κοιτάμε το φύλο, απλά κάποιον να πηδηχτούμε" 
[Έλεος... έλεος και πάλι έλεος...]

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΥΣΙΜΟ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Έτσι λοιπόν που καθόμουνα και έπινα αμέριμνο το ποτό μου... Μην φανταστείτε ένα cocktail χορταρικών... Βλέπω έναν και λέω καλέ ωραιούλης αυτό... Είχε και το λίγο ξυνισμένο στη μούρη.. που εμένα με ανάβει αυτό... Κοιτάω ντύσιμο... ένα t-shirt και ένα jean... Όμως στένευε πολύ στην γάμπα και ήταν πολύ περίεργο για jean αυτό.. Τι να πω δεν ασχολούμαι.. Το μαγαζί σιγα σιγά αδειάζει και κάθεται απέναντι μου!! Και τι να δω!!! Όχι όχι τι είδαν τα εκπληκτικά ματάκια μου!!! Μέχρι τη μέση του κώλου και λίγο πιο πάνω από τον καβάλο ήταν jean και όλο το υπόλοιπο φόρμα!!!! Δηλαδή τι άλλο θα βγάλουνε;;; Σαν αυτές τις αηδίες που είχαν βγει μια χρονιά σαν να φοράς διπλό jean... E τώρα ήταν φορμοjean!!! Και εντάξει σχεδιαστές είναι θα βγάλουνε και μαλακίες [τα περισσότερα haute couture μόνο στην πασαρέλλα φοριούνται εξάλλου]. Εσύ ρε φίλε καθρέφτη δεν έχεισ σπίτι σου που μου βγαίνεις έτσι έξω;;; Απλά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ... [κρίμα που δεν μπορούσα να το τραβήξω photo να το ανεβάσω να το δείτε και εσείς αυτό οτ υπερθέαμα!]

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Η βραδιά όδευε προς το τέλος... Το μαγαζί σιγα σιγά άδειαζε... Μπαίνει λοιπόν μια παρέα 4 ατόμων.. 2 αγόρια... 2 κορίτσια... Γύρω στα 20... Από τα λεγόμενα fashion victims, που έχουν στις ντουλάπες του όλο το H&M και vintage κai ψαγμένα κτλ... Ήταν πίτα από το ποτό ή τουλάχιστον το παρίσταναν πολύ καλά... Ξαφνικά οι δύο αρχίζουν και φιλιούνται με πάθος [ενα αγόρι ένα κορίτσι]... δεν τους ενδιέφερε κανείς.. ούτε ποιος ήταν δίπλα.. Τίποτα.. Φιλιούνται και οι άλλοι.. μετά τα κορίτσια αλλάζουν παρτενέρ.. μετα φιλιούνται 3 μαζί.. μετά τα κορίτσια μόνα τους.. μετά τα αγόρια μόνα τους... Γενικά έγινε του φιλιού... Έ έκατσαν μισή ώρα τα έκανα λίγο πουτάνα και έφυγαν... Πάντως μπράβο μπορώ να πω ότι προοδεύουμε!!! 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑ
Ή εγώ είμαι παράξενος ή οι άλλοι άσχημοι... [θέλω να πιστεύω το δεύτερο....]

ΑΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Όλο το Del Sol ήταν Sodade... Τις Δευτέρες δηλαδή πρώτα πας Del Sol [to Mayo είναι κλειστό] και τα ΠΑρασκευοσάββατο πρώτα Mayo;;; Είναι κανόνας αυτός;;; :P

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Καθώς γύρναγα σπίτι πέρασα από Συγγρού... [ ε από εκεί πρέπει να περάσω για να φτάσω σπίτι μου...] Η ώρα κάπου 4 και 10... Πρόσεξα μόνο 2 τραβέλια... Λέτε να περνάνε και αυτά κρίση στο επάγγελμα;;; Πλέον ούτε πηδάμε σαν λαός;;;;; :P :P :P :P

Αυτά τα ολίγα... σας φιλώ... και σας περιμένω κάποια Δευτέρα στο Sodade... γιατί το ότι θα ξαναπάω είναι σίγουρο!!!

Και ένα Καλομοιράκι μιας και το ακούσαμε χτες...

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Crappy things in my mind...

Απουσία ενός μήνα το ξέρω... Δεν έγραφα... μπορεί και πάλι να αργήσω να ξαναγράψω... Δεν είμαι σε mood γραψίματος... Χρόνο έχω άπλετο... και αρκετό απ' αυτόν τον περνάω και μπροστά στο pc, απλά προτιμώ να σας διαβάζω... και από το να γράψω κάτι υπό πίεση προτιμώ να μην γράψω καθόλου...
Ε σήμερα, λοιπόν, αποφάσισα να γράψω κάτι... όχι κάτι συγκεκριμένο απλά σκέψεις... απλά το οτιδήποτε... [οπότε αν κάπου δεν βγάζετε νόημα... είναι απόλυτα λογικό!!!]
 Mια σκέψη που με βασανίζει τον τελευταίο καιρό είναι το τι είναι σχέση; Ποιος την ορίζει; Υπάρχουν κάποια κοινά στάνταρτς ή για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική και βασισμένη στις εμπειρίες του;
Για μένα, ας πούμε η σχέση έχει την έννοια του ΜΑΖΙ... του ότι αποφασίζεις να βάλεις κάποιον άνθρωπο μέσα στη ζωή σου και όχι η ζωή σου και ο άνθρωπος αυτός απλά να οδεύουν παράλληλα στο χρόνο... Να περνάτε χρόνο μαζί, να κάνετε κοινές παρέες, να... να... να... Γι' αυτό εξάλλου αποφασίζεις να είσαι με τον συγκεκριμένο άνθρωπο.
Τι γίνεται, όμως, όταν αυτός ο άνθρωπος έχει διαφορετικές απόψεις από σένα; Απόψεις που βρίσκονται σχεδόν στην άλλη άκρη; Αξίζει να το προσπαθήσεις ή όχι; Θα βρεθεί μια χρυσή τομή για να έχετε σημείο επικοινωνίας; Και πόση υπομονή πρέπει να κάνεις μέχρι να δεις αν αυτό είναι όντως πραγματοποιήσιμο ή απλά πρέπει να μαζέψεις το κουβαδάκι σου και να πας να παίξεις σε άλλη παραλία; Τι δίνεις; Τι παίρνεις; Και ποιος σου εγγυάται ότι αν τελικά αποδειχτεί ότι δεν "κολλάει" δεν θα πληγωθείς; Αξίζει να πληγωθείς;
[Κάθε ερώτηση γεννάει τόσες άλλες ερωτήσεις....]
Προχθές το βράδυ είδα σε όνειρο τον πατέρα μου... Πολύ καιρό είχε να συμβεί... Δεν το θυμάμαι ακριβώς... Βασικά δεν θυμάμαι το πριν... θυμάμαι εμένα να μπαίνω σε ένα σαλόνι που ήμουν πριν από ένα λεπτό και να τινάζομαι πίσω, γιατί ο πατέρας μου καθόταν σε μια καρέκλα που πριν ήταν άδεια. Δεν κατάλαβα αν οι άλλοι στο δωμάτιο μπορούσαν να τον δουν... Εγώ τον είδα τινάχτηκα πίσω και μετά θυμάμαι να σηκώνεται όρθιος να έρχεται σε μένα και να τον αγκαλιάζω... Πάντως στο όνειρο ήξερα ότι είχε πεθάνει... Μετά ξύπνησα...
Χθες πάλι είδα σε όνειρο τον πρώην μου... [όχι δεν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των ονείρων]. Βασικά ήταν δύο όνειρα... Στην αρχή ήμουν στο σαλόνι με τη μάνα μου και χτυπάει το κινητό μου. Βλέπω ότι με καλεί αυτό και φρικάρω. Έχουμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό και είναι εξαφανισμένος. Το σηκώνω και δεν θυμάμαι όλη τη συζήτηση απλά θυμάμαι κάποια στιγμή με ρωτάει τα νέα μου. Του λέω τα ίδια και ακολουθεί παύση... Και μετά με ρωτάει, τι κάνει ο Α; Ποιος Α, του λέω; Ο καινούργιος μου απαντάει. Κόκκαλο εγώ. Μετά θυμάμαι ότι προσπαθούσα να βρω ποιος του το είπε.
Στο δεύτερο όνειρο, ήμουν μόνος σε ένα φιλικό σπίτι και περίμενα τον Α και ξαφνικά εμφανίζονται από το πουθενά οι ξαδέρφες μου. Εγώ να θέλω να τις διώξω και αυτές να μην φεύγουν. Κάποια στιγμή χτυπάει το κουδούνι και δεν προλαβαίνω να κάνω κάτι και ανοίγει την πόρτα της πολυκατοικίας η μια μου ξαδέρφη και μου λέει "Ααα ο φίλος σου". Εγώ να αναρωτιέμαι που στο διάολο τον ξέρει και το λέει. Πάω γρήγορα να του στείλω sms να ανέβει από τις σκάλες, γιατί οι άλλες έφευγαν οπότε να μην συναντιόντουσαν δεν προλαβαίνω όμως και χτυπάει το κουδούνι της πάνω πόρτας. Την πόρτα κλασικά την ανοίγει η ξαδέρφη μου και αντί να είναι ο Α είναι ο πρώην. Να αναφέρω ότι το φιλικό σπίτι που βρισκόμουν είναι κοινού μας φίλου με τον οποίο όμως έχουν χαθεί επίσης. Μετά θυμάμαι τις ξαδέρφες μου να φεύγουν αυτόν να μένει και να λέμε κάτι και μετά να φεύγει να του κλείνω την πόρτα και να την ξανανοίγω και να τον βρίσκω στα σκαλιά πάνω γυμνό. Μετά ξύπνησα γιατί με έπαιρνε ο Α τηλ να του ανοίξω την πόρτα!!!![Πάντως και τα δύο όνειρα ήταν πολύ αληθοφανή]
Άσχετο αλλά, μ' αρέσει να κάνω εκπλήξεις. Όχι απαραίτητα μεγάλες..., αλλά ουσιαστικές... εκπλήξεις που ξέρω ότι θα προκαλέσουν στον άλλον χαρά, αλλά και λίγη αμηχανία... Είναι τόσο ωραίο αυτό βλέμμα της αμηχανίας που έχει ο άλλος όταν συνειδητοποιεί την έκπληξη και η κλασική ατάκα μετά... "Μα δεν έπρεπε..." κι ας μην την εννοεί...

Αυτά για την ώρα... Σας το δήλωσα από την αρχή ότι το ποστ δεν πρόκειται να έχει ειρμό!!! Οπότε δικαιολογούμαι!!!! :P :P :P

Και τώρα το μουσικό μας διάλειμμα...

Μια εκπληκτική version ενός τόσο εμπορικού κομματιού....

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Episode 6

Κάθε μήνα θα δίνω τρεις επιλογές με τη συνέχεια της ιστορίας και εσύ θα κάνεις comment με την επιλογή που θες... (Η διορία λήγει στις 15/4, άντε ίσως και λίγο παραπάνω...)

Ο Φαίδωνας κανά μισάωρο μετά αποφασίζει να φύγει και να πάει από το σπίτι του Άρη. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανε, όμως σε αυτή του την απόφαση βοήθησε πολύ και το αλκοόλ που υπήρχε στον οργανισμό του. Προφασίστηκε, λοιπόν, ότι αισθανόταν κουρασμένος και αρνήθηκε ευγενικά την πρόταση του Χρόνη να τον γυρίσει σπίτι. Καληνύχτισε και τη Βάσια και πήρε το δρόμο για το σπίτι του Άρη.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής ήταν αγχωμένος. Γενικά, δεν ήταν του στυλ του να λέει ψέμματα σε άτομα τα οποία νοιάζεται, αλλά αυτή η γρήγορη διασημότητα τον είχε κάνει να αντιμετωπίζει ορισμένα θέματα επιπόλαια. Όταν, έφτασε στην είσοδο για μια στιγμή σκέφτηκε να μην χτυπήσει και απλά να γυρίσει πίσω. Το ποτό, όμως, δεν τον άφησε να το σκεφτεί παραπάνω και έτσι μέσα σε πέντε λεπτά καθόταν στον καναπέ του Άρη.
            Ο λόγος της επίσκεψης ήταν προφανής. Ήξεραν και οι δύο πολύ καλά τι ήθελαν και έτσι μετά από μια μικρή και ανούσια συζήτηση ξεκίνησαν να φιλιούνται και να γδύνονται. Σε λιγότερο από 20 λεπτά βρίσκονταν γυμνοί και ιδρωμένοι στο κρεβάτι του Άρη. Η εναλλαγή τόσο των στάσεων όσο και τον ρόλων ήταν γρήγορη. Η σαρκική έλξη που ένοιωθε ο ένας για τον άλλον ήταν τόσο έντονη που έκανε τα αισθήματα τους ζωώδη. Τρεις ώρες μετά το πρώτο φιλί ήταν και οι δύο ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και κάπνιζαν. Ήταν και οι δύο τόσο κουρασμένοι από αυτό που προηγήθηκε, που απλά αποκοιμήθηκαν.
            Χωρίς να γνωρίζει πόση ώρα έχει περάσει απ’ όταν τον πήρε ο ύπνος, ο Φαίδωνας σηκώθηκε από το κρεβάτι όσο πιο ήσυχα μπορούσε και πήγε στο σαλόνι να ντυθεί. Δεν αισθανόταν καλά με τον αυτό του. Είχε περάσει πολύ καλά, αλλά οι τύψεις άρχισαν να τον κατακλύζουν και το μόνο που μπορούσε να κάνει αυτή τη στιγμή ήταν να φύγει όσο πιο γρήγορα μπορεί από εκεί μέσα. Έφυγε τόσο βιαστικά που δεν πρόσεξε το κόκκινο φωτάκι από τις δύο βιντεοκάμερες που υπήρχαν στο σαλόνι και στο υπνοδωμάτιο και είχαν καταγράψει τα πάντα.
            Έφτασε σπίτι του σχετικά γρήγορα και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μπει στο ντουζ. Ένιωθε βρώμικος, όσο και αν πλενόταν. Είχε «λερώσει» την ψυχή του και πίστευε ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα εξαγνιστεί. Καθώς το καυτό νερό έπεφτε στο σώμα του ξεκίνησε να κλαίει με λυγμούς και σιγά σιγα τα πόδια του δεν τον κράταγαν, έτσι κουλουριάστηκε στο πάτωμα της ντουζιέρας και απλά έμεινε εκεί για λίγη ώρα. Αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να κρύψει το σημερινό συμβάν από το Χρόνη. Έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες του και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες.
            Το επόμενο πρωί κύλησε εντελώς τυπικά. Ο Φαίδωνας και ο Χρόνης πήγαν στις δουλειές τους και είχαν κανονίσει να συναντηθούν το βραδάκι στο σπίτι του πρώτου. Ο Φαίδωνας είχε ετοιμάσει ένα ρομαντικό δείπνο για να μπορέσει να του πει τα χθεσινά γεγονότα με τρόπο. Αφού έφαγαν, έκατσαν στο σαλόνι με ένα ποτήρι ποτό ο καθένας του. Ο Φαίδωνας προσπαθούσε να βρει την κατάλληλη στιγμή για να το πει, όμως αυτή δεν ερχόταν και έτσι αποφάσισε να το πει μία και έξω. Ο άλλος στην αρχή απλά δεν μιλούσε και μόνο τον κοίταζε. Έπειτα, χωρίς να πει τίποτα σηκώθηκε, πήρε το μπουφάν του και έφυγε.
            Ο Χρόνης
            Α) αποφασίζει τελικά να τον συγχωρέσει.
            Β)τον συγχωρεί, αφού όμως πρώτα τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα
            Γ)τον χωρίζει
Στο SCREW που κυκλοφορεί (Τεύχος 16)