Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Η αγάπη θα έρθει να σε βρει.... (Θα έρθει;)



Από τα αγαπημένα μου από τον καινούργιο δίσκο της Χαρούλας...


Άντε να δούμε πότε... 
Εγώ πάντως περιμένω...
Έχω βάλει τα καλά μου μην τυχόν και μου έρθει ακάλεστη και με βρει απροετοίμαστο και περιμένω...
Αλλά που είναι; 
Πολύ αργεί...
Και ακόμα χειρότερα τι γίνεται αν αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι την είχες αλλά την έκανες να φύγει;
Θα υπάρξει επόμενη ή πρέπει να τρέξεις πίσω να σώσεις ότι μπορείς;
Και αν δεν σώζεται τότε τι κάνεις;

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

2012...



Πήγα και είδα την ταινία την Κυριακή... Όπως ήταν αναμενόμενο γινόταν χαμός... δεν βρήκαμε εισιτήρια για τη Vmax και τελικά πήγαμε σε κανονική αίθουσα. ( Πιστεύω ότι σε Vmax θα είναι ακόμα πιο γαμιστερή)

Έχω λοιπόν να δηλώσω ότι η ταινία ήταν ΓΑΜΑΤΗ!!!!!!!! Ήταν η απόλυτη καταστροφή με τα τέλεια ψηφιακά εφέ...
Τα είχε όλα.. Σεισμούς, καταποντισμούς, εκρήξεις ηφαιστείων, τσουνάμι, τη γη να ανοίγει στη μέση, οι πρωταγωνιστές να γλιτώνουν πάντα την τελευταία στιγμή... Ότι δηλαδή περιμένεις να δεις από μια αμερικάνικη ταινία καταστροφής...

Και ήρθε η ώρα να γίνω κακός... Διάβασα κριτικές για την ταινία και οι περισσότεροι την θάβουνε...
Και αναρωτιέμαι γιατι... Τι περιμένανε να δούνε; Συγκονιστικές ερμηνείες; ( Αν και τον Cusack τον θεωρώ πολύ καλό ηθοποιό)...
Ε λοιπόν όχι! Όταν πας να δεις μια τέτοια ταινία περιμένεις να δεις μόνο έφε... Το τέλος το καταλαβαίνεις από την αρχή.. Ξέρεις ποιοι θα σωθούν.. Ποιος θα γίνει ήρωας... Ποιος καλός θα γίνει κακός... Ποιος θα πηδηχτεί με ποια... Ποιος θα ερωτευτεί με ποια... κτλ κτλ κτλ... Αλλά δεν σε απασχολεί... Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι το θέαμα...

Επομένως όσοι θάψανε την ταινιούλα ας αναλογιστούν πάλι τον λόγο για τον οποίο φτιάχτηκε... Δεν δημιουργήθηκε για να σε ψυχαγωγήσει, αλλά για να σε διασκεδάσει...
Όσοι θέλουν να ψυχαγωγηθούν το φεστιβάλ στη συμπρωτεύουσα τελειώνει την Κυριακή... Τρέξτε να προλάβετε!!!

(Τελικά δεν έγινα και πολύ κακός... Χε χε χε)


Προσωπικά, λοιπόν, τη συστήνω ανεπιφύλακτα την ταινιούλα... αρκεί να ξέρετε για ποιο λόγο πάτε να την δείτε...


Φτιάχνοντας ένα ba(na)noffee...


(και αν σας βγει όπως εδώ να μου τρυπήσετε τη μύτη!!!)


Τις προάλλες λοιπόν είχα υποσχεθεί στις καλές μου φίλες ότι θα τους φτιάξω γλυκό... ναι ναι καλά διαβάσατε εγώ θα το φτιάξω... (Βασικά Κυριακή ήταν να το κάνω και όχι Δευτέρα, αλλά δεν είχαμε μπανάνες!!! Ερωτευμένη φίλη την επόμενη φορά που θα σου μπαστακωθώ σπίτι σου να έχεις αυτό το φρουτάκι... Δονήτη δεν έχεις... Αγγούρια δεν έχεις... Ε πάρε τουλάχιστον 2-3 μπανανούλες...)

Ξύπνησα λοιπόν κατά τις 2 το μεσημέρι... (Ναι πάλι κομμάτια ήμουν χτες... Και υποτίθεται ότι βγήκαμε για ένα ποτάκι... Χαλλλλλαρά...) και αφού η φίλη ^elfakos^ πήγε και μου έφερε τις μπανανούλες που χρειαζόμουν (Ξέρει να διαλέγει μπανάνες η φίλη!)... Ξεκίνησα να φτιάχνω το γλυκό...
Λοιπόν φίλες αναγνώστριες και μελλοντικές Βέφες έχουμε και λέμε. Παίρνουμε δύο κουτάκια ζαχαρούχο εβαπορέ, τους βγάζουμε το χαρτάκι και τα τοποθετούμε σε μία κατσαρόλα την οποία έχουμε γεμίσει με νερό. Βάζουμε την κατσαρόλα σε μεσαία φωτιά για 3 με 3.5 ωρίτσες. (Ναι φίλες θέλει πολύ για να καραμελώσει το γαλατάκι). Όση ώρα περιμένετε μπορείτε να τσατάρετε στο FB ή αν το έχετε εύκαιρο ένα σεξάκι είναι ότι πρέπει, μην ξεχαστείτε όμως... και ΠΡΟΣΟΧΗ ανα διαστήματα να πηγαίνετε να τσεκάρετε ότι το νερό καλύπτει τα τενεκεδάκια!!!!

Αφού περάσει η ώρα, βγάζετε τα τενεκεδάκια από την κατσαρόλα και τα αφήνετε να κρυώσουν.
Ανοίγεται το πακετάκι με τα πτι-μπερ και τα βάζετε στο multi (εκτός πάλι αν στο σπίτι που το φτιάχνετε δεν έχει multi, τότε θα αναγκαστείτε να τα θρυμματίσετε με τα χεράκια σας... Ερωτευμένη φίλη για τα Χριστούγεννα θα σου κάνω δώρο ένα multi, δεν γίνεται αγάπη μου να χαλάω τα θεσπέσια μου χεράκια!!!!). Απλώνετε τα θρυμματισμένα μπισκότα στη βάση του πυρέξ και έχετε λιώσει βουτηράκι και το περιχύνετε από πάνω ώστε να γίνουν όλα μια μάζα... Εδώ βάζετε και χεράκι να το πλάσετε λίγο (Να τα έχετε πλύνει πρώτα όμως χρυσές μου!!!)

Στη συνέχεια, κόβετε τις μπανανούλες σε φέτες και τις απλώνετε ομοιόμορφα πάνω από τη βάση που μόλις φτιάξατε... (Αν περισσέψει καμία σας επιτρέπω να την φάτε...)
Μετά, ανοίγετε τα τενεκεδάκια... ΠΡΟΣΟΧΗ θα πεταχτεί λίγο καραμέλα λόγο πίεσης... (Σταματήστε να γλύφετε τα δάχτυλα σας! Τι κακό πια αυτό... αμέσως να αρχίσετε το γλύψιμο....) και απλώνετε την καραμέλα πάνω από τις μπανάνες...

Καθ' όλη αυτή τη διάρκεια καλό θα ήταν να έχετε παρεούλα να σας βοηθάει... όχα σαν και μένα που με αφήσανε μονάχη να φτιάχνω το γλυκό και μου πήγανε για καφεδάκι!!! Αλλά θα τις κανονίσω όλες τους!!! Άντε πια!!!

Ας συνεχίσω... αφού τα κάνετε όλα αυτά... τοποθετείτε το γλυκό στο ψυγείο... (Χθες έμαθα ότι θέλει 24 hours στην ψύξη για να μπορεί να στέκεται... διαφορετικά φίλες μου να το σερβίρετε σε μπολάκια... Μπορεί να μην δείχνει ωραίο, αλλά είναι το ίδιο απολαυστικό... Σε περίπτωση πάλι που πάτε στο Love Bites να περιμένετε 24 ώρες!!!!)

Αφού παγώσει αν θέλετε το γαρνίρετε με σαντιγί... και Voila!

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια...



Τελικά δεν πρέπει να πίνω!!!
Όχι, όχι, όχι δεν πρέπει να πίνω...
Ναι, δεν λέω την ώρα που πίνεις είσαι μια χαρά... Διασκεδάζεις... Φεύγουν οι αναστολές... Κάνεις κεφάλι... Πας και μιλάς στο γκομενάκι απέναντι... Φασώνεις το γκομενάκι απέναντι...
Η επόμενη μέρα όμως...
Πώς μαζεύεις τα κομμάτια σου;
Σηκώνεσαι από το κρεβάτι και νιώθεις μια ζαλάδα, μια σκοτοδίνη, ένα δεν τη θέλω τη ζωή μου αν είναι να είμαι έτσι, ένα σκοτώστε με να με απαλλάξετε από το μαρτύριο του hang-over... Ακόμα χειρότερο είναι η στγμή που ξεκινάς να θυμάσαι τι έκανες χτες... Πόσο ρόμπα έγινες, αν έγινες...
Τι είπες... Σε ποιον το είπες... Ποιον φάσωσες... Ποιον φάσωσες και δεν έπρεπε να τον φασώσεις... Σε ποιο σπίτι ξέχασες το βρακί σου χτες; (αν φοράς. Εγώ πάντως πάντα φοράω!!!)... Και το χειρότερο είναι να έχεις κενά μνήμης και ειδικότερα αν μπορούν αυτά τα κένα να στα συμπληρώσουν οι φίλοι σου...
Ευτυχώς εμένα δεν μου έχει συμβεί (ακόμα...)
Έχω όμως αρκετούς φίλους που το έχουν πάθει και σιχτιρίζουν τι ζωή τους...

Και διερωτώμαι εγώ τώρα... Γιατί πίνουμε;

Η φίλη ^elfakos^ θα έλεγε "Για να ξεχάσουμε στιγμές, εξαιτίας των τραγουδιών που παίζει ο dj (Ερμή πρόσεχε!) και γιατί με το αλκοόλ φανερώνουμε τους σκοτεινούς εαυτούς μας.... (Μουαχαχαχαχαχα)".
Μια άλλη φίλη μου ξανθιά (φυσική καλέ όχι ντεκαπαρισμένη!) είπε για να μεθύσουμε! (Η φυσικότητα του χρώματος που λέγαμε!) και μια "ερωτεύμενη" φίλη λέει "Πίνω για να γίνω!"... Ναι φίλη για σένα λέω που μου το παίζεις free... αλλά αν θες να ξέρεις ούτε εγώ δεν έχω βάλει τέτοιο wallpaper!!!!!!

Εγώ απλά θα πω ότι πίνω γιατί θέλω να χαλαρώσω από την καθημερινότητα και να περάσω όσο καλύτερα μπορώ με την παρέα μου. Όμως θέλει μέτρο, αλλά χτες το χάσαμε... Ο αέρας της Θεσσαλονίκης φταίει!!!! Σήμερα όμως δεν θα πιούμε.... Ε φίλη;

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Rainy Day...




Scene 1:
-Ευχαριστώ για τον καφέ...
-Να έρχεσαι να τα λέμε...
-Μπορούμε να τα πούμε και αλλού, όχι μόνο εδώ...

Μια απρόσμενη, αλλά ευχάριστη γνωριμία...

Scene 2:
Στο ίδιο βαγόνι του μετρό... Μιλήσαμε λίγο... Κάτι είναι και αυτό...

Scene 3:
Me and you... Never gonna happen!

Ότι δεν σε σκοτώνει...

Μίλησα σήμερα με ένα παιδί στο msn. Τι παιδί δηλαδή, 31 χρόνων μαντράχαλος.
Τον είδα...
Με είδε...
Αρέσαμε ο ένας στον άλλον...
και ήρθε η κύρια ερώτηση από μέρους μου: "Τι ψάχνεις;"
απάντηση: "Να περνάω καλά χωρίς δεσμεύσεις"

Έψαχνε ουσιαστικά ένα fuck-buddy... Εκεί πέρα κόλλησε το πράγμα. Πείτε με ρομαντικό παιδί. Πείτε με εκτός τόπου και χρόνου. Πείτε ότι είμαι ακόμα μικρό και θα μεγαλώσω. Πείτε ότι θέλετε, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Θέλω στο μυαλό μου να υπάρχει και η προοπτική της εξέλιξης. Όχι απλά κάνουμε ένα, δύο, τρία κτλ... γαμάτα σεξάκια, αλλά χωρίς δεσμεύσεις...

Η συζήτηση με τον συγκεκριμένο συνεχίστηκε. Βασικά εγώ ρώταγα και αυτός απαντούσε. Με τα πολλά έμαθα ότι γενικά δεν τον ενδιαφέρει η προοπτική σχέσης, ότι αυτό που ζητάει το κάνει μερικά χρονάκια και δεν σκοπεύει να το αλλάξει και ευλόγως διερωτήθηκα "Μα καλά δεν του έχει λείψει η συντροφικότητα; Το αίσθημα του να έχω τον άνθρωπό μου;" 
Τότε τον ρώτησα "Και κάνεις συνέχεια σεξ χωρίς συναίσθημα;"
Και η απάντηση ήρθε... "Μα ποιος μίλησε για χωρίς συναίσθημα. Υπάρχει συναίσθημα απλά αρχίζει και τελειώνει εκεί..."

Και τι είναι το συναίσθημα για να το κοντρολάρεις; Πόσο πολύ πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου για να τον κάνεις να νομίζει ότι δεν αισθάνεται κάτι;

Η συζήτηση συνεχίστηκε λίγο ακόμα και έμαθα ότι παλαιότερα έκανε μόνο σχέσεις και μου δημιουργήθηκε μια απορία. Αν και ήταν προσωπική την έκανα... "Πόσο έχεις πληγωθεί από τις σχέσεις σου;"
Απάντηση... "Πάρα πολύ"

Δεν θα πω ότι δεν το είχα σκεφτεί. Είναι κλασσική αντίδραση ανθρώπου που έχει πληγωθεί, που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους και που έχει κλειστεί στον εαυτό του... Και αυτά πάνω κάτω του είπα. Αυτός όμως έλεγε ότι είναι μια χαρά έτσι και χαρακτηριστικά όταν του μίλησα περί κτητικότητας μου είπε δύο φράσεις "Κανείς δεν είναι κανενός" και "Όλοι παίρνονται με όλους"...
Μιλήσαμε κι άλλο... όχι πολύ... μου είπε επίσης ότι όταν ήταν στην ηλικία μου είχε περίπου τις ίδιες αντιλήψεις με μένα, πλέον έγινε ρεαλιστής και είδε τη ζωή κατάματα...
Χαιρετηθήκαμε και το κλείσαμε... εξάλλου σεξ έψαχνε ο άνθρωπος όχι κουβέντα...

Όλη αυτή η συζήτηση με έβαλε σε σκέψεις... Στην αρχή περάσανε από το μυαλό μου τα κλασσικά...
Ο gay κόσμος είναι "βρώμικος"... Οι περισσότεροι ενδιαφέρονται μόνο για το σεξ... κτλ κτλ...
Μετά σκέφτηκα αυτόν και το πόσο πολύ είχε πληγωθεί για να φτάσει σε τέτοιο σημείο...
Στη συνέχεια σκέφτηκα εμένα... σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να γίνω έτσι... όσο και να πληγωθείς μπορείς να εξακολουθείς να ελπίζεις...
Εγώ πάντως αυτό σκοπεύω να κάνω...