Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

What the fuck???

Μα την ίδια ώρα και με την ίδια φώτο;;;

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Some dudes marry dudes... Get over it!!!



Το βιντεάκι είναι all the money!!!

Remember to: Να αγοράσω τη μπλούζα! [ή έστω να φτιάξω μια παρόμοια]

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Η εβδομάδα...

Ένα κείμενο με αφορμή το τραγούδι του Μιχάλη Δέλτα - Τα αγόρια δεν κλαίνε...
  Ουτοπία ή πραγματικότητα;

Δευτέρα
Τρελή δουλειά στο γραφείο. Ίσα που προλαβαίνω να κάνω ένα log in στο Romeo  και να μιλήσω για 5 λεπτά με ένα καυλάκι που νταραβεριζόμαστε. Ήθελε να βρεθούμε σήμερα, αλλά δεν μπορούσα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να με καυλώσει τόσο, ώστε να πάω στην τουαλέτα και να τραβήξω μια μαλακία για πάρτη του. Γύρισα πίσω ξαλαφρωμένος και στρώθηκα στη δουλειά. Γύρισα σπίτι αργά, κομμάτια. Έπεσα ξερός.

Τρίτη
Ξύπνησα με τρελές καύλες . Τον έπαιξα στο ντουζ. Χαμένα πήγαν κ αυτά. Ευτυχώς σήμερα πιο ήρεμα τα πράγματα στο γραφείο. Το μικρό όμως  δεν μπορούσε γιατί είχε κανονίσει  και δεν έπαιζε και κάτι στο Romeo. Γύρισα σπίτι κατά τις 9, πήγα για ένα ποτάκι με κάτι συνάδελφους και στο τέλος κατέληξα στο Ζάππειο.  Με τσιμπούκωσε ένας και του τα δώσα όλα στη μούρη. Ντύθηκα αμέσως και έφυγα. Δεν χρειάζονται άλλωστε και πολλά λόγια σε αυτές τις καταστάσεις, απλά η καύλα να φύγει.

Τετάρτη
Έγινε  μια μαλακία στη δουλειά και έφαγα τρελό πακέτο. Αποτέλεσμα να γυρίσω στις 11 το βράδυ σπίτι μέσα στις καύλες και τρελά κουρασμένος. Μπήκα στο msn κατευθείαν. Όλο και κάποιος θα ήθελε να την βρούμε από εκεί. Ήταν online ένας από τους καθιερωμένους. Είπαμε μερικές μαλακίες και μετά βγάλαμε τις ψωλές μας στην κάμερα. Βάλαμε και  ήχο, κάνει το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον. Χύσαμε και οι δύο πάνω μας. Ήμουν τόσο κομματιά που κοιμήθηκα με τα χύσια μου.

Πέμπτη
Σήμερα κανόνισα να δω το μικρό. Θα ερχόταν σπίτι μου να δούμε ταινία. Τελικά αποφάσισα να το βγάλω πρώτα για φαγητό καιρό είχαμε να τα πούμε. Είπαμε διάφορα, έμαθα και για κάτι δυσκολίες που είχε στη σχολή. Ίσως να μπορέσω να τον βοηθήσω. Γυρίσαμε σπίτι μετά και το γαμούσα επί μιάμιση ώρα. Πέσαμε και οι δύο ξεθεωμένοι στο κρεβάτι και μας πήρε ο ύπνος.

Παρασκευή
Με ξύπνησε με ένα από τα καλύτερα τσιμπούκια που μου έχουν πάρει. Αυτά κάνει και δεν του έχω ρίξει ακόμα Χ.  Ήπιαμε καφέ, τον άφησα στη σχολή του και πήγα στη δουλεία. Τα πράγματα χαλαρά, Παρασκευή άλλωστε.  Το βράδυ είχε κανονιστεί κατάσταση από καιρό με ένα ζευγάρι. Έφτασα σπίτι τους και μου άνοιξαν γυμνοί. Δεν χρειάστηκαν συστάσεις. Πέσαμε κατευθείαν στο κρεβάτι και πηδηχτήκαμε σαν τα σκυλιά. Καιρό είχα να κάνω τρίο. Είπαμε να το επαναλάβουμε σύντομα.

Σάββατο
Σηκώθηκα το μεσημέρι. Πήγα για καφέ με τον κολλητό και κανονίσαμε να πάμε να τα πιούμε στο Sodade το βράδυ. Γύρισα σπίτι, άραξα και κατά τη μία άρχισα να ετοιμάζομαι. Στις δύο ήμασταν στο μαγαζί. Γινόταν της πουτάνας από κόσμο. Είχε καμιά δεκαριά καλά κομμάτια. Κάθισα λίγο με τον φίλο μου και μετά άρχισα το κοζάρισμα με ένα γκομενάκι. Γνωριστήκαμε και το πήρα να φύγουμε. Με τσιμπούκωσε σε ένα σκοτεινό στενάκι και μετά πήγαμε σπίτι του και το ξέσκισα. Ήθελε να κοιμηθώ εκεί αλλά δεν τις μπορώ τις οικειότητες. Ντύθηκα και έφυγα αμέσως. Στην επιστροφή έκανα και μια στάση στο Ζάππειο αλλά ήταν όλες φόλες.

Κυριακή
Σήμερα είπα να επισκεφτώ τη σάουνα. Όλο και κάτι καλό θα έχει. Πήρα και τον κολλητό να έρθει άλλα είχε ήδη κανονίσει γαμήσι. Πήγα, ανέβηκα πάνω και μπήκα στο χαμάμ. Ήταν ένα πολύ καλό πουστράκι. Όλοι αυτό κοιτούσαν. Μετά από λίγο κατέληξε να μας τσιμπουκώνει όλους [5 άτομα]. Το πήραμε από όλες του τις τρύπες και το χύσαμε στη μάπα και αυτό σαν καλό πουτανάκι το καταυχαριστήθηκε. Έκανα ντουζ  και καθώς ντυνόμουν είδα ότι μου είχε στείλει μήνυμα το μικρό. Ήθελε να συναντηθούμε. Για μια στιγμή σκέφτηκα να απαντήσω θετικά, αλλά απλά το αγνόησα όπως κάνω πάντα. Μήπως δεν πρέπει;

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Διαλόγοι... (Part 3)


Ο "βίαιος" Divine!!! 
Divine:
egw me tourko den vgainw!
prepei na perasei apo para polla test
prin vgei mazi m!
kai kata protimisi na 'nai xristiannos ( ligo duskolo ) i estw a8eos
na min pairnei meros sto ramazani, na min pigainei sto tzami
kai na min foraei burga ( gia tous gay )
Katsiki:
ax marh prosekse tha gineis dialogoi part 3!
Divine:
den ftaiei kanas allos! Egw ftaiw pou 'xw flogero tamperamento
Katsiki:
ax telos egines!
Divine:
ai mwri pou 'xeis kai apopsi. Exw
Katsiki:
i teleftaia ataka tha mpei!
Divine:
giati psemata einai?!
Katsiki:
oti kai na nai tha mpei!
Divine:
Tha sou 'lega na anevaseis kai fwto mou na krinoun apo monoi tous oi anagnwstes alla exe xarh pou einai suntiritikh i koinwnia mas!
Katsiki:
ax synexise
grafeis!
Divine:
s' aresei ?
mporw na ginw kai pio viaios
Katsiki:
skotwsa mia katsarida smr!
Divine:
iiiiiiiiiiii panagia mou!
Makria apo mena 

Η "ξινή"...
Katsiki
ax thee mu prepei na kaneis sex epeigontws!
Elfakos
kale dn m leipei
Katsiki
kale akou me pou su lew
esena mporei na mn su leipei
leipei omws stous allous na kaneis
Elfakos
su leipei... na kanw sex?
Katsiki
nai nai
Elfakos
gt kale?!
Katsiki
gia na su fygei i ksinila
akakakakakakakakakaka
Elfakos
Ai Mwrh!
Katsiki
na oriste!
eides? 
Elfakos
looool
ma me les ksini
ti 8es na pw
euxarstw?
Katsiki
tha mporouses na peis "sas parakalw dn tha thela"
enw twra evgales oli tin ksinila kai tin kakia sou
ara thes sex!
ara exw dikio!
Elfakos
lol
Katsiki
ara prepei na su vroume pidoul! ASAP!
Elfakos
koulieba
DeN thElW!

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

New blog in the city...

Ένα νέο blog έκανε σήμερα την εμφάνιση του στην μπλογκόσφαιρα...
Όνομα αυτού: Χ ΕΠΑΦΗΣ
Δημιουργός αυτού ο Χρήστος Νικολόπουλος, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έχει συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες με τελευταίο σταθμο την FAQ. Έχει επίσης γράψει και δύο βιβλία, ένα λογοτεχνικό "Πυροβολισμοί" και ένα δίπτυχο για το θέατρο "FRAGILE".
Κάθε βδομάδα θα τον συναντάς [εκτός απροόπτου] σε κάποιο έντυπο και πιο σύχνα στο blog του, όπου θα σε ενημερώνει για όσα είδε, έκανε, του άρεσαν [ή και όχι] και για όσους συνάντησε...
Καλή επιτυχία!!!!

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Covers...

Cover: μια ηχογράφηση ενός τραγουδιού το οποίο ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά ή έγινε γνωστό από κάποιον άλλον

Σήμερα είπα να ανεβάσω δύο από τις αγαπημένες μου επανεκτελέσεις... 


Anouk - Losing my Religion


30 Second To Mars - Bad Romance

                                 Καλή εβδομάδα να έχουμε!!!

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Time to play!!!

Την προηγούμενη Κυριακή ο Ethan με κάλεσε σε ένα παιχνίδι να πω 10 πράγματα που αγαπω πιο πολύ...
Τώρα άν έιναι πιο πολύ δεν ξέρω, εμένα πάντως αυτά μου ήρθαν... χε χε χε χε...
Λοιπόν ξεκινάμε!!!

1. Τα ταξίδια, κατά προτίμηση στο εξωτερικό και με καλή παρέα...
2. Οι βόλτες με τους φίλους μου, είτε για καφέ, είτε για ποτό, είτε απλά για περπάτημα
3. Ο Ύπνος, αφού πλέον αν δεν κοιμηθώ 10 ώρες νιώθω κουρασμένος!!! [Ναι ναι ξέρω πρέπει να το αλλάξω αυτό]
4. Οι αμερικάνικες σειρές... Ναι πορωμένος και εγώ!
5. Το θέατρο, ελπίζω φέτος να πάω σε περισσότερες παραστάσεις απ' ότι πέρυσι
6. Τα ψώνια... Λεφτά βέβαια δεν έχουμε, αλλά τα ψώνια τα λατρεύουμε!!!
7. Το ξενύχτι, αφού πλέον αν δεν βγει ο ήλιος δεν μπορώ να κοιμηθώ!!!
8. Το λαπτοπάκι μου, αφού είναι καινούργιο και πολύ το αγαπώ...
9. Το κινητό μου, όποιο είναι αυτό ανα περίοδο... ναι ναι μιλάω πολλές ώρες!!!!
10. Το κουλούρι (από το κουλουράδικο στου Ψυρρή) ή το βρώμικο (από σχεδόν οπουδήποτε) ξημερώματα μετά από ξενύχτι...

και one extra...
11. Men at play, φανατικός οπαδός της εταιρείας παραγωγής!!! Κουστούμια 4 ever!!!

και τώρα με τη σειρά μου να καλέσω και εγώ κάποια άτομα...
GeminiCious 
^elfakos^
...οι οξύμωροι (αν και έχουν κάνει ένα παρόμοιο post :P)
Aunt Donna
*Douli*
why love?
ProFyLaKtiKo
amalthia
Velvet Vulture

Αυτοί.... για να δούμε λοιπόν τις απαντήσεις σας... :)

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Με την πρώτη ματιά...

Ο Αλέξανδρος και ο Έκτορας συναντήθηκαν πρώτη φορά σ’ ένα μπαράκι της Μυκόνου την περίοδο των διακοπών τους.  Τους είχε βρει το ξημέρωμα, όταν τα βλέμματα τους συναντήθηκαν και έμειναν για μερικές στιγμές κολλημένα. Ο Αλέξανδρος ήταν εκεί με την παρέα του, ενώ ο Έκτορας εκείνη τη στιγμή είχε αγκαλιά τη σχέση του. Για το επόμενο μισάωρο αρκετές φορές το βλέμμα του ενός έπεφτε στο βλέμμα του άλλου. Υπήρχε αμοιβαία έλξη, όμως ήταν προφανές ότι δεν μπορούσαν να μιλήσουν, αντ’ αυτού μιλούσαν τα μάτια τους.
Ο Αλέξανδρος ήταν ένα νεαρό παλικάρι, που επισκεπτόταν πρώτη φορά το νησί τον Ανέμων. Ο Έκτορας, από την άλλη, ήταν ένας καλοδιατηρημένος τριανταπεντάρης [ίσως και μεγαλύτερος] που το βλέμμα του έκρυβε πολλά.  Εκείνο το βράδυ κάνεις δεν έκανε το βήμα να γνωριστούν, απλώς έφυγαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις ο μεν με την παρέα του ο δε με την δική του «παρέα».
Την επόμενη μέρα οι δρόμοι του δεν συναντήθηκαν παρά μόνο το βράδυ πάλι, στο ίδιο μαγαζί. Το παιχνίδι με τα βλέμματα συνεχίστηκε για μια ακόμα φορά, μόνο που αυτή τη φορά ανακάλυψαν κάτι κοινό. Ένας κοινός γνωστός τους ήταν στο νησί. Ο Αλέξανδρος φρόντισε να μάθει τα στοιχεία του άγνωστου μέχρι στιγμής άντρα. Προσπάθησε και να τον γνωρίσει, αλλά ποτέ δεν ήταν μόνος του και δεν ήθελε να προκαλέσει, οπότε και το άφησε στην τύχη.
Η τύχη όμως δεν ήθελε να τους αφήσει. Ίσως ήταν τυχαίο, ίσως και όχι, αλλά το επόμενο απόγευμα έτυχε να τρώνε σε διπλανά τραπέζια. Ο Αλέξανδρος ήταν εκεί με τον κοινό γνωστό τους και έτσι ο Έκτορας σηκώθηκε να χαιρετήσει. Η πολυπόθητη γνωριμία επιτέλους γινόταν πραγματικότητα. Αντάλλαξαν δυο κουβέντες και ο Έκτορας πήγε να κάτσει με την «παρέα» του. Το βράδυ ξαναβρέθηκαν στο ίδιο μαγαζί. Πλέον μπορούσαν να χαιρετηθούν με άνεση και απλά να συνεχίζουν να κοιτάζονται. Δυστυχώς και για τους δύο εκείνο το βράδυ ήταν το τελευταίο του Αλέξανδρου στο νησί. Ένας διαπληκτισμός μεταξύ του Έκτορα και της σχέση του, τον ανάγκασε να φύγει νωρίς και χωρίς να προλάβει να χαιρετήσει.
Η ιστορία τους θα μπορούσε να είχε τελειώσει εκεί. Δύο άνθρωποι που έτυχε να βρίσκονται στο ίδιο νησί, έτυχε να κοιταχτούν, έτυχε να αρέσει ο ένας στον άλλον, έτυχε εκείνη την περίοδο ο ένας να έχει σχέση, έτυχε να έχουν ένα κοινό γνωστό. Ή ίσως και να μην ήταν απλά τύχη, ίσως να ήταν η μοίρα...
Ποτέ δεν θα το μάθαιναν αν δεν υπήρχε το Ίντερνετ…

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Διάλογοι... (Part 2)

Συνομιλώ με ένα παιδί στο Ίντερνετ και απ' ότι φαίνεται δεν το παίρνει το μήνυμα...
Α-Το παιδί    Κ-Εγώ
 
A: na se rotiso kati ? ligo adiakrito ?
K: an thelw apantw
A: pos leitourgeis sexoualika ?
K: egkefalika!
A: olo egefalika eimaste. i mean eisai mostly top btm ?
K: panw ap ola eimai anthrwpos!
A: pano apola. meta ?
K: meta kalos gios, kalos filos, kalos politis pou agapa kai sevetai ton synanthrwpo tou
A: kai sto sex ?
K: sto sex eimai ailouros!
A: ti einai afto ?
A: nai alla kai pali den me kalyptei i apantisi
K: opws oi epitages mu etsi kai oi apantiseis mou...
A: malista. eisai poly paixnidiaris typos pantos
K: ola afta egw!


A: den se kolakevei pou kapoios epimenei etsi mazi sou ?
K: den se kourazei na epimeneis toso?


A: oh god! kathomai gymnos ston kanape me to lap top sta podia
K: kai afto prepei na to kserw gt?
A: kai molis syniditopoiisa oti afisa to pantzouri anoixto kai me koitaei i gria apenanti  K: dwse sti gria ligi xara
A: thes na ertheis kai esy na tis dosoume ligo pio poly xara ?
K: thes na pas sti gwnia na deis an erxomai?
A: ba den tha rtheis to ksero..
K: aftognwsia! thetiko!
A: ennoeite. theos ego me tin aftognosia mo
K: ti na pw egw ena aplos thnitos?
A: oxi k esy theos eisai
K: tote dn mporoume na syniparksoume!
A: oi theoi den syniparxoune ?
K: ston diko mu kosmo pote!
A: ston diko mou oms nai
K: Dio kosmoi pou leitourgoun parallila xoris kanena simeio tomis
A: yparxei simoio epafis oti kai stous dyo kosmous yparxoun theoi opote ?
K: o dikos mu omws einai arrogant!
A: panta ta eteronyma elkontai
K: ta omonyma omws apothountai kai eimaste kai oi dyo theoi! ara?
A: mono ston diko sou kosmo omos apothountai. Epeidi o dikos mou kosmos einai omos pio efprosdektos tha beis ston diko mou kai ola tha ne mia xara
K: ax dn mpainw se ksenoun kosmous! exw ksenokosmofovia!
A: mou fainete tha pextei viasmos gia na to xeperaseis
K: episis exw kai poly kali astynomia!
A: den tha me prolavoun
K: mn su pw kai gia ti zwnia agnotitas
A: dioti o theos xepernaei tin astynomia
K: pote omws ti zwni agnotitias!
A: o theos nai
K: polloi prospathisan kanenas dn ta katafere kai oute prokeitai an dn yparxei i thelisi tou idioktiti!
A: tha prospathiso na kerdiso tin thelisi tou
K: oneira therinis nyktos p eipe kai o filos shakespeare!
A: pote den ksereis
K: i isws kai na kserw

Την επόμενη μέρα μου ξαναμίλησε... Τα συμπεράσματα δικά σας :P

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Διάλογοι...

Νο.1
Κατσίκι με elfakos
Μιλάμε στο Skype και η φίλη δεν μπορεί να μιλήσει ελεύθερα και εγώ πρέπει να μάθω για το γείτονα...
Ε: He is in air force
K: Αχά
Ε: He is fit
K: Καλέ σταμάτα!
Ε: And he is not exactly engaged
K: Ναι το διάβασα, λογοδοσμένος
Ε: And his chick does his laundry
K: Τα μποξεράκια ναι
Ε: And the balcony is near my garden and i go to pick some tomatoes
K: Και παίρνεις και ένα μάτι τα μποξεράκια... Τσουλί!

No.2
Κατσίκι με Divine
Μιλάμε στο msn και ο Divine σκέφτεται πως θα μας αποχαιρετήσει πριν φύγει για Erasmus
D: loipon sto apoxairetistirio apofasisa na sas mageirepsw
K: gia na mas apoxairetiseis mia kai kali?
D: kala, esena dn 8a sou valw piato na fas! 8a sou dwsw ton katalogo twn deliveradikwn!
K: egw thelw na me pas sto Varoulko!
D: auto einai me ta skoufia??
K: ni
D: iii
K: iksis marh

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

1+1=?

Γιατί μας αρέσουν τα λάθος άτομα;
Ειλικρινά προσπαθώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό... Εδώ και μερικές μέρες έφαγα μια κατραπακιά με έναν τύπο που είδα τυχαία στο Γκάζι... Συγκεκριμένα Σάββατο απόγευμα στην πλατεία του Γκαζιού [χωρίς σταγόνα αλκοόλ! Το τονίζω αυτό!] πήγα και  ρώτησα κάποιον πως μπορώ να τον γνωρίσω... [Ναι Geminicious πέρασε πολλή ώρα μέχρι να το κάνω...] και τελικά έφυγα με το νούμερα του...
Έλα όμως που αργότερα την ίδια μέρα που ξαναειδωθήκαμε μου παραδέχτηκε ότι έχει σχέση... Έρχομαι εγώ εδώ να αναρωτηθώ, γιατί όλοι οι καλοί γκόμενοι είναι ή πιασμένοι ή μαλάκες; Υπάρχει κάποια λογική εξήγηση γι' αυτό;
Και για να συνεχίσω την ιστορία μου... Μου δήλωσε ότι έχει σχέση, αλλά μου τόνισε ότι θα τα λέμε αφού έχω το νούμερο του... Και όντως δυο βδομάδες μετά τα λέμε ακόμα... Δεν έχουμε βγει ποτέ για καφέ ή ποτό, αλλά όποτε μιλάμε υπάρχουν υπονοούμενα...
Βγήκαμε βέβαια μιάμιση βδομάδα μετά με παρέα. Στην αρχή ήταν φιλικός... μετά όμως υπήρχαν πολλές ματιές... ακόμα και κάποια χαδάκια...
Το ξέρω ότι δεν πρέπει να χωθώ σ' αυτήν την ιστορία, αλλά μου αρέσει πολύ ο τύπος... και έχω καιρό να νιώσω ότι μου αρέσει κάποιος τόσο πολύ... Είμαι σίγουρος ότι με παίζει και ότι το κάνει για να ανέβει η αυτοπεποίθηση του. Έτσι κι αλλιώς, όπως έμαθα αργότερα με το παιδί που είναι μαζί είναι χρόνια, άρα δεν έχω ούτε μια εκατομμυριοστή ελπίδα... Το θέμα είναι ότι εγώ είμαι εκεί. Σαφώς και όχι κολλημένος, αλλά ασχολούμαι... Θέλω και ασχολούμαι και το κάνω συνειδητά... Ήταν ένα άτομο που με το που το είδα έμεινα σέκος και αυτό δεν το είχα πάθει ποτέ ξανά, αλλά τον έχει προλάβει άλλος...
Όμως εγώ συνεχίζω να παίζω με τη φλόγα...
                                            ...και σίγουρα στο τέλος θα καώ!!!

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Σ΄ όποιον αρέσουμε...

...για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!!!
Σαφώς και αναφέρομαι στο πολύ πετυχημένο χθεσινό PRIDE!!!
Πρώτη χρονιά, που αποφάσισα να πάω... αν και απ' ότι έμαθα γίνεται εδώ και 6 χρόνια... Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα πως γινόταν λιγότερο καιρό...
Πήγα λοιπόν από τι 5.30 να προλάβω και το Ταμτίδιο... Γενικά γινόταν χαμός, είχε αρκετό κόσμο... Έβλεπες λίγο από το Γκάζι, αλλά με ήλιο... Πολλές φάτσες γνώριμες και όχι... Κλασσικά τυπάκια και μη... Γενικά υπήρχε ποικιλία... κάτι που εξηγούσε και το φετινό μήνυμα... ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ!!!  και όντως είμαστε...
Βγήκε λοιπόν η Τάμτα κατά τις 6.30 ανακοίνωσε την αρχή της παρέλασης... κάναμε την ωραία μας βόλτα... Σταδίου και Πανεπιστημίου... Αφήσαμε το στίγμα μας... Και θεωρώ ότι είμασταν αρκετός κόσμος... 
 Η σημαία...

Μετά ξανά στην πλατεία με διάφορα shows με Djs, τους Vegas, την Παπαρίζου, τις Κούκλες, την Ευσταθία, τον Χατζηνάσιο και άλλους...
Ήταν μια χαρούμενη γιορτή, η οποία συνεχίστηκε το βράδυ στο Γκάζι... τέτοια κοσμοσυροή καιρό είχα να δω!!!!

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: Καθώς λοιπόν η παρέλαση έφτανε προς το τέλος της... Από μια γωνιά πετάγεται μια νύφη και ένας γαμπρός και πάνε και φωτογραφίζονται μπροστά από τη σημαία...  Πηγαίναν να παντρευτούν, γιατί καθώς περνούσαμε από την Πανεπιστημίου είδα μια ντυμένη λατέρνα να περιμένει έξω από μια εκκλησία, άρα ο γάμος δεν είχε γίνει ακόμα!!! Όλοι να χειροκροτάμε... πολλή φάση!!!
Να και το τεκμήριο!!!!

Και μιας και το τραγούδησε και ο Χατζηνάσιος χτες, είπα να βάλω την επανεκτέλεση...


ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ!!!!

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Episode 8 - THE END

              Το επόμενο πρωί, ο Φαίδωνας κοίταξε το κινητό του και διάβασε το μήνυμα του Άρη. Ήταν ένα σκέτο συγγνώμη. Αναρωτήθηκε για λίγο τι μπορεί να σημαίνει αυτό, αλλά δεν βρήκε κάποια εξήγηση. Έτσι αποφάσισε να τον πάρει τηλέφωνο. Το κινητό ήταν κλειστό. Θα ξαναπροσπαθούσε αργότερα, σκέφτηκε και πήγε να ετοιμαστεί για τη δουλειά.
              Το γύρισμα ήταν σχετικά εύκολο και τελείωσε γρήγορα. Θα περνούσε, επομένως, όλη του τη μέρα με τον Χρόνη. Ήθελε να αναθερμάνει τα πράγματα μετά την ανοησία που έκανε. Εντωμεταξύ, είχε προσπαθήσει να βρει τον Άρη άλλες δύο φορές, αλλά το κινητό του εξακολουθούσε να είναι κλειστό. Έπειτα, συναντήθηκε με τον Χρόνη και ξεχάστηκε. Ήταν δοσμένος αποκλειστικά σε αυτόν και στην αναθέρμανση της σχέσης τους. Το μεσημέρι το πέρασαν στο σπίτι και το βράδυ αποφάσισαν να πάνε να φάνε σε ένα καλό εστιατόριο.
              Τον Άρη τον ξαναθυμήθηκε την επόμενη μέρα το πρωί, όταν γυρνούσε σπίτι του. Το κινητό εξακολουθούσε να είναι κλειστό. Ο Φαίδωνας παραξενεύτηκε και στην αρχή σκέφτηκε να το ψάξει, όμως μετά από λίγο αποφάσισε ότι μάλλον ο Άρης έκανε λάθος και θα δει τις κλήσεις, όταν τελικά ανοίξει το κινητό του.
              Η εβδομάδα κύλησε λίγο έντονα. Όλοι ήταν στην τσίτα, γιατί θα ξεκινούσε η προβολή της σειράς. Όλα είχαν μπει στην τελική ευθεία. Ο Φαίδωνας ήταν αρκετά αγχωμένος για το αποτέλεσμα, είχε ευτυχώς στο πλευρό του τον Χρόνη να τον ηρεμεί. Ταυτόχρονα, καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, στο αντίπαλο κανάλι είχε βγει διαφημιστικό σποτάκι για μια έκτακτη μεταμεσονύκτια εκπομπή με παρουσιάστρια την δημοσιογράφο της μεσημεριανής ζώνης. Συγκεκριμένα, η εκπομπή θα προβαλλόταν μια μέρα πριν την έναρξη της σειράς. Ο περισσότερος κόσμος αναρωτιόταν ποια είναι αυτή η αποκάλυψη που θα γίνει και πρέπει η εκπομπή να είναι μετά τα μεσάνυχτα.
              Οι μέρες κύλησαν και ήρθε η Τετάρτη το βράδυ. Ο Φαίδωνας, όπως και πολύς άλλος κόσμος περίμενε να ξεκινήσει η εκπομπή της γνωστής δημοσιογράφου. Κανείς, όμως, δεν τον είχε προειδοποιήσει για το θέαμα που επρόκειτο να παρακολουθήσει. Η εκπομπή άρχισε με ένα βίντεο από ένα σπίτι με δύο ανθρώπους, που ήταν ψηφιακά επεξεργασμένοι για να μην αναγνωρίζονται, να κάθονται σε έναν καναπέ να μιλάνε. Του Φαίδωνα του έμοιασε πολύ γνώριμο το σκηνικό. Καθώς προσπαθούσε να θυμηθεί, βγήκε η παρουσιάστρια και ανακοίνωσε ότι το θέμα της εκπομπής αυτής ήταν ο ίδιος. Και ξαφνικά τα ταίριαξε όλα. Το σκηνικό ήταν το σπίτι του Άρη και το μήνυμα που έστειλε όντως πήγαινε σ’ αυτόν. Δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι κάποιος τον παγίδεψε με αυτόν τον τρόπο. Η εκπομπή έδειξε τις φωτογραφίες που πίστευε ότι είχε εξαφανίσει, καλύπτοντας όμως το πρόσωπο του Χρόνη και κάποιες σκηνές από την βραδιά με τον Άρη, φροντίζοντας και σ’ αυτές να φαίνεται μόνο το πρόσωπο του Φαίδωνα. Τα τηλέφωνα δεν σταμάτησαν να χτυπάνε. Δημοσιογράφοι που ήθελαν κάποια δήλωση, φίλοι που δεν μπορούσαν να το πιστέψουν, η οικογένειά του που ήθελε κάποιες εξηγήσεις. Ακόμα και από την εκπομπή πήραν για να τον βγάλουν στον αέρα. Ο μόνος που δεν εμφανίστηκε ήταν ο Χρόνης.
             Ο Φαίδωνας κοίταξε έξω από το παράθυρο του και είχαν ήδη μαζευτεί τα κανάλια να τον περιμένουν. Δεν το πίστευε. Ήθελε να είναι ένας εφιάλτης όλο αυτό και να ξυπνήσει. Έπρεπε να σκεφτεί καθαρά το επόμενο βήμα του. Ήταν μια απόφαση που έπρεπε να πάρει μόνος του, χωρίς την συμβουλή κανενός. Τότε έπεσε στα μάτια του ο ταξιδιωτικός οδηγός της Νέας Υόρκης, που είχε αγοράσει πριν λίγες μέρες και όλα ξεκαθάρισαν. Θα έκανε το όνειρο του πραγματικότητα. Θα πήγαινε να τεστάρει τις ικανότητες του στην Αμερική. Ήταν η πιο ανώδυνη λύση που μπορούσε να σκεφτεί. Ίσως να γυρνούσε μερικούς μήνες μετά, όταν όλα θα είχαν ηρεμήσει.
Άρχισε να ετοιμάζει αμέσως τα πράγματα του. Όταν τελείωσε, είχε ξημερώσει πια. Πήρε μια βαθιά ανάσα και βγήκε έξω. Όλοι οι δημοσιογράφοι μαζεύτηκαν γύρω του και άρχισαν να του ζητάνε μια δήλωση. Φόρεσε απλώς τα γυαλιά του και κατευθύνθηκε προς το αμάξι του. Την ώρα που έμπαινε, πρόσεξε στην γωνία κάποιον κρυμμένο πίσω από ένα δέντρο. Ήταν ο Χρόνης. Όταν το κατάλαβε, ένιωσε σαν να του είχαν χώσει μπουνιά στο στομάχι. Θα έφευγε και δεν θα τον είχε χαιρετήσει. Δεν μπορούσε όμως να κάνει κάτι άλλο. Ήλπιζε πως θα καταλάβει. Έκλεισε την πόρτα και έβαλε μπρος.
Σε λιγότερη από μισή ώρα ήταν στο αεροδρόμιο. Για καλή του τύχη βρήκε θέση σε μια πτήση που έφευγε σε μια ώρα. Αγόρασε το εισιτήριο του, έκανε check- in και πήγε να χαζέψει στα duty free. Αποφάσισε ότι θα τους ενημέρωνε όλους, όταν με το καλό έφτανε στην Αμερική. Σε μια  τηλεόραση είδε ότι με επίσημη ανακοίνωση του σταθμού η σειρά είχε αναβληθεί οπ’ αόριστον. Δεν περίμενε και κάτι διαφορετικό. Αγόρασε το άρωμα που φορούσε ο Χρόνης (ήθελε να έχει κάτι που να του τον θυμίζει) και κατευθύνθηκε προς το αεροπλάνο.
              Ο Φαίδωνας έφτασε τελικά στην Αμερική. Όμως από εκείνη τη στιγμή και μετά τα ίχνη του χάθηκαν...

BON VOYAGE!
-THE END-
Στο SCREW που κυκλοφορεί (Τεύχος 18)

 

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Episode 7

Κάθε μήνα θα δίνω τρεις επιλογές με τη συνέχεια της ιστορίας και εσύ θα κάνεις comment με την επιλογή που θες... (Η διορία λήγει στις 15/5, άντε ίσως και λίγο παραπάνω...)
            Ο Χρόνης έφυγε γρήγορα από το σπίτι του Φαίδωνα και ούτε καν γύρισε να τον κοιτάξει. Δεν πίστευε αυτό που μόλις άκουσε. Μπήκε στο αμάξι του και απλά έβαλε μπρος. Δεν σκεφτόταν που πήγαινε. Απλώς οδηγούσε. Άνοιξε το ραδιόφωνο και έπεσε πάνω στο «Δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία...». Το έκλεισε αμέσως και σκέφτηκε ότι ο Θεός του κάνει πλάκα. Μετά από λίγη ώρα έφτασε σε ένα σημείο, όπου είχε θέα όλο το λεκανοπέδιο. Είδε το κινητό του και βρήκε 10 αναπάντητες από το Φαίδωνα και 4 μηνύματα. Δεν τα διάβασε. Τα διέγραψε αμέσως. Ήταν τόσο πολύ νευριασμένος, που θα μπορούσε να σκοτώσει άνθρωπο. Το κινητό του ξαναδονήθηκε. Πήγε αμέσως να διαγράψει το μήνυμα, όμως ο αποστολέας δεν ήταν ο Φαίδωνας. Το είχε στείλει ένας που είχε γνωρίσει στο Facebook και τον πολιορκούσε τον τελευταίο καιρό. Χωρίς να το σκεφτεί ούτε λεπτό, αποφάσισε να τον συναντήσει. Θα έκανε στον Φαίδωνα ότι του έκανε και αυτός. Ήθελε να τον πληγώσει. Το ραντεβού δώθηκε για μια ώρα μετά σε κεντρικό σημείο της Αθήνας. Τα λόγια ήταν περιττά και κατέληξαν κατευθείαν στο σπίτι του Χρόνη. Το όλο θέμα ξεκίνησε, αλλά ποτέ δεν τελείωσε. Ο Χρόνης δεν μπορούσε να το κάνει. Έκαναν ενα τσιγάρο και του ζήτησε να φύγει. Την ώρα που ο άλλος άνοιξε την πόρτα, ο Φαίδωνας στεκόταν απ’ έξω. Ρίξανε ο ένας στον άλλον ένα βλέμμα και ο ένας μπήκε στο σπίτι, ενώ ο άλλος έφυγε. 
Ο Χρόνης καθόταν στον καναπέ φορώντας μόνο το μποξεράκι του.
«Ποιος ήταν αυτός;», ρώτησε τσαντισμένα ο Φαίδωνας.
«Ένας γνώστος που με βοήθησε σε κάτι θεματάκια που είχα», απάντησε όλο ειρωνεία ο Χρόνης.
«Έτσι θα το πάμε τώρα; Έκανα μια μαλακία. Την παραδέχτηκα και ζήτησα συγγνώμη. Δεν σου φτάνει αυτό;», ανταπάντησε ο άλλος.
Η λογομαχία συνέχιστηκε για πολλή ώρα. Ο διάλογος έγινε πιο έντονος μέχρι που ξεκίνησαν να παίζουν ξύλο. Το ένα έφερε το άλλο και βρέθηκαν γυμνοί στο πάτωμα να φιλιούνται. Η φάση δεν κράτησε πολύ ώρα, ήταν όμως πολύ έντονη. Ο Χρόνης αποφάσισε τελικά να τον συγχωρήσει και δεν του αποκάλυψε ότι με τον τύπο που είδε δεν έγινε τίποτα,απλώς τον άφησε να νομίζει ότι τον είχε κερατώσει. Ο Φαίδωνας σηκώθηκε να φύγει, γιατί δούλευε πρωί, όμως ο Χρόνης τον έπεισε να κοιμηθεί εκεί. Πήγαν στην κρεβατοκάμαρα και άφησαν τα κινητά στο σαλόνι.
Λίγη ώρα μετά ένα μήνυμα παραδίδεται στον Φαίδωνα. Αποστολέας ήταν ο Άρης.

Ο Άρης ήταν έξω από το μαγαζί που είχε ραντεβού με τη γνωστή δημοσιογράφο. Δεν ένιωθε καλά που θα έδινε το βίντεο, αλλά είχε ανάγκη τα λεφτά. Αποφασίζει τελευταία στιγμή να στείλει ένα μήνυμα στο Φαίδωνα. Το γράφει. Πατάει αποστολή. Περιμένει να του έρθει η αναφορά. Κλείνει το κινητό. Βγάζει την SIM και την πετάει. Μετά μπαίνει στο μαγαζί και βλέπει τη δημοσιογράφο να τον περιμένει. Της δίνει το DVD, παίρνει το φάκελο με τα χρήματα και φεύγει.
Η δημοσιογράφος τηλεφωνεί σ’ έναν συνεργάτη της. «Έλα. Το έχουμε. Η εκπομπή βγαίνει στον αέρα την άλλη εβδομάδα», λέει και το κλείνει.
Το μήνυμα που έστειλε ο Άρης έγραφε:
Α) «Συγγνώμη»
Β) Τον ενημέρωνε για την ύπαρξη του DVD
Γ) Του ζητούσε λεφτά για να μην δώσει το DVD, ασχέτως που το έδωσε.
Στο SCREW που κυκλοφορεί (Τεύχος 17)

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Δευτέρα στο Γκάζι...

Λοιπόν χτές πήγα Sodade με ένα φίλο μου... Κανονικά θα ήταν παραπάνω, αλλά δεν θα επεκταθώ σ' αυτό.. Το θέμα είναι ότι δεν χάλασα τη διάθεση μου... Είχα αποφασίσει να πάω και πήγα... Είχε και ελληνική βραδιά εξάλλου... και τα greek nights στο Sodade είναι πολύ ωραία...
Στο Γκάζι ήμασταν κατά τις 12 όποτε είπαμε να πάμε για ένα πρώτο ποτό... ε και κάτσαμε στο Del Sol... Λίγο κόσμο είχε, καλή μουσικούλα. Ήπιαμε το κρασάκι μας και φύγαμε...
Κατά τη 1 πήγαμε Sodade ψιλοάδειο [ευτυχώς ήρθε κόσμος μετά...] πιάσαμε και εμείς μια γωνίτσα και παραγγείλαμε τα ποτάκια μας...
Η μουσική πολύ ωραία...Ακούσαμε τα πάντα... Μέχρι και Καλομοίρα!!! Σαφέστατα δεν λείψανεκαι τα 90's από το πρόγραμμα.... "Στα κρεβάτια τα ξένα θα ονειρεύεσαι εμένα...", Στο πρώτο χτύπημα σβήνω τα φώτα..." και άλλα πολλά... σου λέω πολύ fun!!! Έβαλε και τα λαϊκά του... Ακούσαμε και Lady [όχι Gaga μαρή!!! Την Άντζελα λέω!!!], ακούσαμε και Νατασσάκι... απ' όλα ακούσαμε... Στο τέλος μας τα χάλασελίγο,γιατί αυτά που έβαλε δεν τα ήξερα και ψιλοβαριόμουνα...μεπήρε πρέφα λοιπόν η γκαρσόνα ότι βαριέμαι...[εξάλλου 20 άτομα είχαμε μείνει στο μαγαζί] και με κέρασε σφηνάκι για να ξεβαρεθώ... Χε χε χε... Είχε κεράσει όλο το μαγαζί και τις περίσσεψαν 2 και μασ ξανακέρασε.. μουααχαχαχα... Ε μετά από λίγο φύγαμε και γυρίσαμε σπιτάκι... [σαφέσταστα μόνοι... φρεσκοχωρισμένοι γαρ δεν έχουμε όρεξη :P :P :P]

ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Τύπος που καθόταν πίσω μου σε φίλη του: "Στην εποχή που ζούμε κανείς δεν είναι straight. Πλέον δεν κοιτάμε το φύλο, απλά κάποιον να πηδηχτούμε" 
[Έλεος... έλεος και πάλι έλεος...]

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΥΣΙΜΟ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Έτσι λοιπόν που καθόμουνα και έπινα αμέριμνο το ποτό μου... Μην φανταστείτε ένα cocktail χορταρικών... Βλέπω έναν και λέω καλέ ωραιούλης αυτό... Είχε και το λίγο ξυνισμένο στη μούρη.. που εμένα με ανάβει αυτό... Κοιτάω ντύσιμο... ένα t-shirt και ένα jean... Όμως στένευε πολύ στην γάμπα και ήταν πολύ περίεργο για jean αυτό.. Τι να πω δεν ασχολούμαι.. Το μαγαζί σιγα σιγά αδειάζει και κάθεται απέναντι μου!! Και τι να δω!!! Όχι όχι τι είδαν τα εκπληκτικά ματάκια μου!!! Μέχρι τη μέση του κώλου και λίγο πιο πάνω από τον καβάλο ήταν jean και όλο το υπόλοιπο φόρμα!!!! Δηλαδή τι άλλο θα βγάλουνε;;; Σαν αυτές τις αηδίες που είχαν βγει μια χρονιά σαν να φοράς διπλό jean... E τώρα ήταν φορμοjean!!! Και εντάξει σχεδιαστές είναι θα βγάλουνε και μαλακίες [τα περισσότερα haute couture μόνο στην πασαρέλλα φοριούνται εξάλλου]. Εσύ ρε φίλε καθρέφτη δεν έχεισ σπίτι σου που μου βγαίνεις έτσι έξω;;; Απλά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ... [κρίμα που δεν μπορούσα να το τραβήξω photo να το ανεβάσω να το δείτε και εσείς αυτό οτ υπερθέαμα!]

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Η βραδιά όδευε προς το τέλος... Το μαγαζί σιγα σιγά άδειαζε... Μπαίνει λοιπόν μια παρέα 4 ατόμων.. 2 αγόρια... 2 κορίτσια... Γύρω στα 20... Από τα λεγόμενα fashion victims, που έχουν στις ντουλάπες του όλο το H&M και vintage κai ψαγμένα κτλ... Ήταν πίτα από το ποτό ή τουλάχιστον το παρίσταναν πολύ καλά... Ξαφνικά οι δύο αρχίζουν και φιλιούνται με πάθος [ενα αγόρι ένα κορίτσι]... δεν τους ενδιέφερε κανείς.. ούτε ποιος ήταν δίπλα.. Τίποτα.. Φιλιούνται και οι άλλοι.. μετά τα κορίτσια αλλάζουν παρτενέρ.. μετα φιλιούνται 3 μαζί.. μετά τα κορίτσια μόνα τους.. μετά τα αγόρια μόνα τους... Γενικά έγινε του φιλιού... Έ έκατσαν μισή ώρα τα έκανα λίγο πουτάνα και έφυγαν... Πάντως μπράβο μπορώ να πω ότι προοδεύουμε!!! 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑ
Ή εγώ είμαι παράξενος ή οι άλλοι άσχημοι... [θέλω να πιστεύω το δεύτερο....]

ΑΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Όλο το Del Sol ήταν Sodade... Τις Δευτέρες δηλαδή πρώτα πας Del Sol [to Mayo είναι κλειστό] και τα ΠΑρασκευοσάββατο πρώτα Mayo;;; Είναι κανόνας αυτός;;; :P

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Καθώς γύρναγα σπίτι πέρασα από Συγγρού... [ ε από εκεί πρέπει να περάσω για να φτάσω σπίτι μου...] Η ώρα κάπου 4 και 10... Πρόσεξα μόνο 2 τραβέλια... Λέτε να περνάνε και αυτά κρίση στο επάγγελμα;;; Πλέον ούτε πηδάμε σαν λαός;;;;; :P :P :P :P

Αυτά τα ολίγα... σας φιλώ... και σας περιμένω κάποια Δευτέρα στο Sodade... γιατί το ότι θα ξαναπάω είναι σίγουρο!!!

Και ένα Καλομοιράκι μιας και το ακούσαμε χτες...

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Crappy things in my mind...

Απουσία ενός μήνα το ξέρω... Δεν έγραφα... μπορεί και πάλι να αργήσω να ξαναγράψω... Δεν είμαι σε mood γραψίματος... Χρόνο έχω άπλετο... και αρκετό απ' αυτόν τον περνάω και μπροστά στο pc, απλά προτιμώ να σας διαβάζω... και από το να γράψω κάτι υπό πίεση προτιμώ να μην γράψω καθόλου...
Ε σήμερα, λοιπόν, αποφάσισα να γράψω κάτι... όχι κάτι συγκεκριμένο απλά σκέψεις... απλά το οτιδήποτε... [οπότε αν κάπου δεν βγάζετε νόημα... είναι απόλυτα λογικό!!!]
 Mια σκέψη που με βασανίζει τον τελευταίο καιρό είναι το τι είναι σχέση; Ποιος την ορίζει; Υπάρχουν κάποια κοινά στάνταρτς ή για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική και βασισμένη στις εμπειρίες του;
Για μένα, ας πούμε η σχέση έχει την έννοια του ΜΑΖΙ... του ότι αποφασίζεις να βάλεις κάποιον άνθρωπο μέσα στη ζωή σου και όχι η ζωή σου και ο άνθρωπος αυτός απλά να οδεύουν παράλληλα στο χρόνο... Να περνάτε χρόνο μαζί, να κάνετε κοινές παρέες, να... να... να... Γι' αυτό εξάλλου αποφασίζεις να είσαι με τον συγκεκριμένο άνθρωπο.
Τι γίνεται, όμως, όταν αυτός ο άνθρωπος έχει διαφορετικές απόψεις από σένα; Απόψεις που βρίσκονται σχεδόν στην άλλη άκρη; Αξίζει να το προσπαθήσεις ή όχι; Θα βρεθεί μια χρυσή τομή για να έχετε σημείο επικοινωνίας; Και πόση υπομονή πρέπει να κάνεις μέχρι να δεις αν αυτό είναι όντως πραγματοποιήσιμο ή απλά πρέπει να μαζέψεις το κουβαδάκι σου και να πας να παίξεις σε άλλη παραλία; Τι δίνεις; Τι παίρνεις; Και ποιος σου εγγυάται ότι αν τελικά αποδειχτεί ότι δεν "κολλάει" δεν θα πληγωθείς; Αξίζει να πληγωθείς;
[Κάθε ερώτηση γεννάει τόσες άλλες ερωτήσεις....]
Προχθές το βράδυ είδα σε όνειρο τον πατέρα μου... Πολύ καιρό είχε να συμβεί... Δεν το θυμάμαι ακριβώς... Βασικά δεν θυμάμαι το πριν... θυμάμαι εμένα να μπαίνω σε ένα σαλόνι που ήμουν πριν από ένα λεπτό και να τινάζομαι πίσω, γιατί ο πατέρας μου καθόταν σε μια καρέκλα που πριν ήταν άδεια. Δεν κατάλαβα αν οι άλλοι στο δωμάτιο μπορούσαν να τον δουν... Εγώ τον είδα τινάχτηκα πίσω και μετά θυμάμαι να σηκώνεται όρθιος να έρχεται σε μένα και να τον αγκαλιάζω... Πάντως στο όνειρο ήξερα ότι είχε πεθάνει... Μετά ξύπνησα...
Χθες πάλι είδα σε όνειρο τον πρώην μου... [όχι δεν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των ονείρων]. Βασικά ήταν δύο όνειρα... Στην αρχή ήμουν στο σαλόνι με τη μάνα μου και χτυπάει το κινητό μου. Βλέπω ότι με καλεί αυτό και φρικάρω. Έχουμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό και είναι εξαφανισμένος. Το σηκώνω και δεν θυμάμαι όλη τη συζήτηση απλά θυμάμαι κάποια στιγμή με ρωτάει τα νέα μου. Του λέω τα ίδια και ακολουθεί παύση... Και μετά με ρωτάει, τι κάνει ο Α; Ποιος Α, του λέω; Ο καινούργιος μου απαντάει. Κόκκαλο εγώ. Μετά θυμάμαι ότι προσπαθούσα να βρω ποιος του το είπε.
Στο δεύτερο όνειρο, ήμουν μόνος σε ένα φιλικό σπίτι και περίμενα τον Α και ξαφνικά εμφανίζονται από το πουθενά οι ξαδέρφες μου. Εγώ να θέλω να τις διώξω και αυτές να μην φεύγουν. Κάποια στιγμή χτυπάει το κουδούνι και δεν προλαβαίνω να κάνω κάτι και ανοίγει την πόρτα της πολυκατοικίας η μια μου ξαδέρφη και μου λέει "Ααα ο φίλος σου". Εγώ να αναρωτιέμαι που στο διάολο τον ξέρει και το λέει. Πάω γρήγορα να του στείλω sms να ανέβει από τις σκάλες, γιατί οι άλλες έφευγαν οπότε να μην συναντιόντουσαν δεν προλαβαίνω όμως και χτυπάει το κουδούνι της πάνω πόρτας. Την πόρτα κλασικά την ανοίγει η ξαδέρφη μου και αντί να είναι ο Α είναι ο πρώην. Να αναφέρω ότι το φιλικό σπίτι που βρισκόμουν είναι κοινού μας φίλου με τον οποίο όμως έχουν χαθεί επίσης. Μετά θυμάμαι τις ξαδέρφες μου να φεύγουν αυτόν να μένει και να λέμε κάτι και μετά να φεύγει να του κλείνω την πόρτα και να την ξανανοίγω και να τον βρίσκω στα σκαλιά πάνω γυμνό. Μετά ξύπνησα γιατί με έπαιρνε ο Α τηλ να του ανοίξω την πόρτα!!!![Πάντως και τα δύο όνειρα ήταν πολύ αληθοφανή]
Άσχετο αλλά, μ' αρέσει να κάνω εκπλήξεις. Όχι απαραίτητα μεγάλες..., αλλά ουσιαστικές... εκπλήξεις που ξέρω ότι θα προκαλέσουν στον άλλον χαρά, αλλά και λίγη αμηχανία... Είναι τόσο ωραίο αυτό βλέμμα της αμηχανίας που έχει ο άλλος όταν συνειδητοποιεί την έκπληξη και η κλασική ατάκα μετά... "Μα δεν έπρεπε..." κι ας μην την εννοεί...

Αυτά για την ώρα... Σας το δήλωσα από την αρχή ότι το ποστ δεν πρόκειται να έχει ειρμό!!! Οπότε δικαιολογούμαι!!!! :P :P :P

Και τώρα το μουσικό μας διάλειμμα...

Μια εκπληκτική version ενός τόσο εμπορικού κομματιού....