Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Ryan Reynolds

Ο νικητής της προηγούμενης βδομάδας με ποσοστό 60% ήταν o Ryan Reynolds...

Γεννήθηκε στον Καναδά στις 23 Οκτωβρίου του 1976 [33 και κάτι είναι το παιδί] και έχει άλλα 3 μεγαλύτερα αδέρφια [απαπαπα κουνέλα αυτή η μάνα!!!]. 

Η καριέρα του ξεκίνησε το 1990 με κάτι σαπουνόπερες που έκανε στον Καναδά, ωστόσο έγινε γνωστός από την σειρά "Two Guys, a Girl and a Pizza Place", που είχε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο και την ταινία Van Wilder [αν σας αρέσουν τα teen movies και δεν την έχετε δει... ΠΡΕΠΕΙ να το κάνετε άμεσα...] Στη συνέχεια οι μετοχές του στο Hollywood άρχισαν να ανεβαίνουν και έπαιρνε όλο και περισσότερους ρόλους. Μεταξύ άλλων έχει παίξει στο The In-Laws [δίπλα στον Michael Douglas], στο Blade: Trinity, στο The Amityville Horror [από τα ωραία θρίλερ που έχω δει το οποίο λένε βασίζεται κα ισε αληθινή ιστορία...] και στο Definitely, Maybe [συμπαθητική κομεντί όπου εξιστορεί στην κόρη του τις 3 γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή του με σκοπό η κόρη να βρει ποια είναι η μαμά της]. Φέτος [ή μάλλον πέρυσι] τον είδαμε δίπλα στη Sandra Bullock στο The Proposal [το οποίο θέλω να δω κάποια στιγμή].

Πάμε και στα ερωτικά του... δυστυχώς δεν υπάρχουν φήμες ότι είναι κρυφοgay, οπότε όσοι είχατε ελπίδες ξεχάστε τες! [αν και να ήταν θα τον είχα προλάβει εγώ οπότε και πάλι δεν θα είχε νόημα :P]. Το 2002 λοιπόν ξεκίνησε να βγαίνει με την τραγουδίστρια Alanis  Morissette και το 2004 ανακοίνωσαν τους αρραβώνες τους. Το Φεβρουάριο όμως του 2007 οι εκπρόσωπο τύπου τους, ανακοίνωναν ότι το ζευγάρι χώρισε με συμφωνία και των δυο. Δεν άργησε, όμως, να βρει την επόμενη σχέση του και έτσι το Μάιο του 2008 ανακοινώνει ότι αρραβωνιάστηκε την Scarlett Johansson, με την οποία και παντρεύτηκε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτος σε μια κλειστή τελετή κοντά στο Tofino.




Φοβάται να πετάξει, γιατί όταν είχε πάει για skydiving το αλεξίπτωτο του δεν άνοιξε με την πρώτη προσπάθεια.



Στο λύκειο δεν τα πήγαινε καλά με το μάθημα υποκριτικής.

Η αγαπημένη του πόλη είναι το Άμστερνταμ.

Έχει πει: "I never took acting classes, but I knew I could do it based on the skill with which I lied to my parents on a regular basis!"




Van Wilder Screenshots


Διάφορα άλλα Screenshots



Η επόμενη ψηφοφορία λήγει την Κυριακή... Και για τους γκαβούς φίλους μας βρίσκεται στην δεξιά στήλη του blog :P

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

2 χρονια...



...από την τελευταία φορά που σου είπα σ' αγαπώ [και ελπίζω να με άκουσες...]
...από την τελευταία φορά που σ' αγκάλιασα...
...από την τελευταία φορά που τσακωθήκαμε...
...από την τελευταία φορά που μιλήσαμε...
...από την τελευταία φορά που σε είδα... εκεί μέσα στο ξύλινο κουτί, στο τελευταίο "σπίτι" σου...

...που ξέρω ότι είσαι εκεί πάνω και με προστατεύεις...
...που ελπίζω να είσαι χαρούμενος με τις επιλογές που έχω κάνει...
...που προσπαθώ να διώξω το κενό από μέσα μου, αλλά δεν τα καταφέρνω...
...που λέω ότι το έχω ξεπεράσει, αλλά μάλλον τον εαυτό μου κοροϊδεύω...
...που έχει αλλάξει η ζωή μου εντελώς...

Σ' ευχαριστώ...
                                ...για τα 18 χρόνια που μου χάρισες...
                                ...για όλες τις θυσίες που έκανες για  μένα...
                                ...που ήσουνα πάντα δίπλα που...
                                ...που ακόμα είσαι και ας μην υπάρχεις σαν υλική υπόσταση...
                                ...που μου έμαθες να μην τα παρατάω, όσο και αν "πληγώνει" η ζωή...
                                ...που απλά ήσουν ΕΣΥ...

Δεν σε έχω ξεχάσει... Δεν νομίζω ,εξάλλου, να είναι δυνατόν κάτι τέτοιο... Απλά ο χρόνος και η λήθη το μόνο που κάνει είναι να απαλύνει τον πόνο. Το ξέρω δεν θα ήθελες να πονάω... δεν θα σ' αρέσει κιόλας να με βλέπεις να πονάω... Ίσως και να καταφέρνω το κρύβω, καλά εκεί μέσα στην ψυχή μου... Το θέμα είναι ότι υπάρχει και εξακολουθεί να υπάρχει, απλά κάθε μέρα μειώνεται ελάχιστα...

Σ' αγαπάω...
 πάντα το έκανα, πάντα το κάνω και πάντα θα το κάνω...


Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Δαίμονες...



 Με έχει βάλει που λέτε ένας φίλος μου να του κατεβάσω τι δισκογραφία της Βίσση [ναι μωρέ αυτή τη μούμια που τραγουδάει ακόμα... αχαχαχαχα... σαφώς και κάνω πλάκα μ' αρέσει και μένα, αλλά θέλω να πέσει ένα ξεμάλλιασμα στα σχόλια :P]. E και έπεσα πάνω στο cd ΔΑΙΜΟΝΕΣ. Το έβαλα να το ακούσω και προσπάθησα να βρω κανένα βίντεο στο YouTube [γιουτουμπ, όπως άκουσα να το προφέρουν σε αμερικάνικη σειρά... όχι γιουτιουμπ βλαχάρα που το παίζεις και με προφορά!!!] να δω πως ήταν η παράσταση, γιατί όταν ανέβηκε ήμουν 2 χρονών και οι αγαπημένοι μου γονείς δεν με πήγαν... Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω γιατί!!! Τέσπα το main theme της όπερας μου αρέσει πολύ και έτσι όπως έβλεπα το videoclip σκεφτόμουνα γιατί δεν την έχουν ξανανεβάσει από τότε... Καθώς έψαχνα λοιπόν στο google τους ηθοποιούς της παράστασης [είδα ότι έπαιζε και η Μάλφα!] έπεσα πάνω σε συγκλονιστικά νέα... Ο Καρβέλας και η Βίσση σκέφτονται να ξανανεβάσουν τους Δαίμονες!!! What the fuck??? Και δεν έλεγα να μου πέσει το Joker;

Την Τετάρτη λοιπόν 29 Δεκεμβρίου 2009 το troktiko έβαλε την εξής ανάρτηση:
Oι «Δαίμονες» ενώνουν ξανά την Αννα Βίσση με τον Νίκο Καρβέλα!H ρoκ όπερα που ανέβασε το ζευγάρι πριν από δεκαεπτά χρόνια και έγραψε ιστορία θα ζωντανέψει ξανά σε μεγάλη αθηναϊκή σκηνή. Ο Νίκος και η Αννα -πλέον δεν κρύβουν ότι η επανασύνδεσή [wtf??? πότε έγινε πάλι αυτό και δεν πήρα χαμπάρι] τους θα έχει σύντομα και επαγγελματικούς καρπούς, όπως τον παλιό καλό καιρό- έχουν αποφασίσει να ανεβάσουν εκ νέου τη θρυλική όπερα με καινούργια διανομή και κάποιες σκηνοθετικές αλλαγές προσαρμοσμένες στα σημερινά δεδομένα. Αυτό, βέβαια, που δεν θα αλλάξει είναι το λιμπρέτο του Σταύρου Σιδερά και, φυσικά, η πολύ ωραία -κλασική θα λέγαμε- μουσική του Καρβέλα που το έντυσε. , , Οι «Δαίμονες» ανέβηκαν την περίοδο 1991-1992 στο θέατρο «Αττικόν» και ήταν ένα «καλλιτεχνικό επίτευγμα», το οποίο όμως δεν αντιμετωπίστηκε με τα καλύτερα σχόλια από τους περισσότερους κριτικούς της εποχής. Ηταν μια πανάκριβη παραγωγή, στην οποία το ζευγάρι είχε επενδύσει πολλά χρήματα και «μπήκε μέσα» από οικονομικής πλευράς.
Εν αναμονή λοιπόν για περισσότερες λεπτομέρειες... Γιατί το να το σκέφτονται μέχρι να πραγματοποιηθεί έχει μεγάλη διαφορά...

Μέχρι τότε εσείς μπορείτε να κάνετε join στο group του FB ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΞΑΝΑΝΕΒΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ!!!!!!


Το videoclip του τραγουδιού "Δαίμονες"



Το 1ο μέρος από την παράσταση όπως το έδειξε ο Αnt1... στα related videos μπορείτε να βρείτε και τις συνέχειες...

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Julian McMahon


Λοιπόν λοιπόν... μιλούσα με το φίλο μου τον DiViNe__ στο μουσουνου και έβλεπε Nip/Tuck... εγώ την παράτησα αυτύ τη σειρά στη μέση της 4ης σεζόν... [σκέφτομαι βέβαια μήπως να την ξαναξεκινήσω]...
Έτσι όπως μιλούσαμε, λοιπόν, θυμήθηκα τον Christian Troy... δεν νομίζω ότι ο κύριος χρειάζεται συστάσεις... είμαι σίγουρος ότι όλες σας τον ξέρετε και έχετε φαντασιωθεί οτι σας έχει πάρει... [και top να είσαι αγάπη μου τον συγκεκριμένο άντρα δεν τον γαμάς!].
Αποφάσισα λοιπόν να κάνω ένα αφιέρωμα στο τεκνάκι... έτσι να κάνετε και εσείς ένα μικρό οφθαλμόλουτρο...

 Λοιπόν... Γεννήθηκε στο Σίδνεϊ, στις 27 Ιουλίου του 68 [πόσο είναι μαρή; κλείνει τα 42 τον Ιούλη μαρή! Ε καλά σιγά δεν θα τον παντρευτώ κιόλας!]. Ο πατέρας του είναι πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας [το πόσο βαριέμαι τα πολιτικά δεν λέγεται!]. Σπούδασε Νομική και Οικονομικά, αλλά τα βαρέθηκε και ξεκίνησε μια επιτυχημένη καριέρα στο modeling. Στη συνέχεια μεταπήδησε στην ηθοποιία, όπου πιο γνωστός έγινε από το Charmed και το Nip/Tuck. Έχει παίξει και σε τρεις γνωστές ταινίες το Fantastic Four 1 & 2 και το Premonition...

Στα προσωπικά του τώρα... Έχει παντρευτεί και έχει χωρίσει δύο φορές [ποτέ δεν είναι αργά... εγώ εξακολουθώ να ελπίζω και να προσεύχομαι στην Madonna mia! να τον φέρει σε μένα... Σκάστε λυσσάρες θα τον δώσω και σε σας μετά!] με την Dannii Minogue και την Brooke Burns με την οποία κιόλα έχει αποκτήσει και μια κόρη. Επίσης τα είχε και με την Shannen Doherty [η Μπρέντα καλέ απο το Beverly Hills... έκανε και την Πρου στο Charmed]


 

Photoshoot από gay περιοδικό







Και λίγο γυμνό....





Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Episode 3

Κάθε μήνα θα δίνω τρεις επιλογές με τη συνέχεια της ιστορίας και εσύ θα κάνεις comment με την επιλογή που θες... (Η διορία λήγει στις 15/1, άντε ίσως και λίγο παραπάνω...)



Με το που μπαίνει στο σπίτι βρίσκει στο πάτωμα μπροστά από την πόρτα ένα φάκελο. Τον ανοίγει και μέσα υπάρχει ένα σημείωμα που λέει: «Αν θες να μάθεις ποιος είμαι πρέπει να ακολουθήσεις τις παρακάτω οδηγίες…». Ο Φαίδωνας ξεδιπλώνει το χαρτί, το οποίο με ωραία γράμματα γράφει
« Μεθαύριο ραντεβού στο αγαπημένο σου σημείο στην παραλία…
Στις 9.30…
Θα σε περιμένω εκεί…
Χ.»
Με το που διαβάζει το Χ ξαφνιάζεται. Στο μυαλό του έρχεται αμέσως ο Χρήστος και αναρωτιέται αν συμβαίνει αυτό. Ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι ο Χρήστος μπορεί να ήταν gay και αυτό συνήθως το καταλάβαινε από την αρχή. Αμέσως πήρε τηλέφωνο την κολλητή του να της το πει. Αυτή τον συμβούλεψε να μην βγάζει τόσο εύκολα συμπεράσματα. Μπορεί να ήταν εκεί χτες το βράδυ, μπορεί όντως να τον είχε καλέσει αυτός αλλά δεν σημαίνει ότι το Χ. είναι ο Χρήστος. Επίσης του είπε να σκεφτεί πολύ καλά πριν πάει. Μπορεί να είναι παγίδα και δεν το θέλει κάτι τέτοιο στην αρχή της καριέρας του. Αυτός όμως δεν την άκουγε του είχε μπει στο μυαλό να μάθει ποιος είναι ο Χ και θα το μάθαινε.
Η επόμενη μέρα κύλισε σχετικά γρήγορα. Ήταν σχεδόν όλο το πρωί και το απόγευμα στο γύρισμα. Ο Χρήστος δεν είχε καμία σκηνή και έτσι δεν συναντήθηκαν. Με το μυαλό του είχε κάνει διάφορες συνωμοσίες για το ποιος μπορεί να είναι σε περίπτωση που δεν ήταν ο συμπρωταγωνιστής του.
Το βράδυ του ραντεβού έφτασε. Ο Φαίδωνας ετοιμάστηκε. Έβαλε ένα σκούρο τζην με μια μαύρη μπλούζα καβάλησε τη μηχανή του και ξεκίνησε για την παραλία. Ο δρόμος δεν είχε καθόλου κίνηση με αποτέλεσμα να φτάσει ένα τέταρτο νωρίτερα. Έσβησε τη μηχανή και απλά κάθισε στην άμμο και αγνάντευε τη θάλασσα. Δεν κατάλαβε πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα όταν ξαφνικά άκουσε μια φωνή να τον φωνάζει και να πλησιάζει προς αυτόν. Με το που είδε το πρόσωπο του όλα τα κενά που είχε για τη βραδιά του πάρτυ συμπληρώθηκαν. Ήταν ο Χρόνης, ένας γνωστός ηθοποιός που έπαιζε ήδη σε μια τηλεοπτική σειρά. Χαιρετηθήκαν και άρχισαν να μιλάνε. Του εξήγησε ότι το μέρος τον ήξερε γιατί τον είχε παρακολουθήσει προχτές. Ο Φαίδωνας αγριεύτηκε κάπως με αυτό, όμως καθώς θυμόταν πόσο τέλεια είχε περάσει εκείνο το βράδυ το ξέχασε.
Η ώρα κυλούσε ευχάριστα και ο Φαίδωνας πρότεινε να πάνε να συνεχίσουν τη βραδιά σπίτι του. Ο άλλος σαφώς και δέχτηκε. Σε λιγότερο από μισή ώρα ανοίγαν την πόρτα του σπιτιού και σε λιγότερο από ένα λεπτό είχανε μείνει γυμνοί. Η βραδιά που ακολούθησε ήταν άκρως ερωτική. Η ώρα όμως πέρασε και ο Χρόνης είχε γύρισμα το επόμενο πρωί και έπρεπε να φύγει. Ντυθήκανε και ο Φαίδωνας κατέβηκε μαζί του να τον αποχαιρετήσει. Όπως έμπαινε ο άλλος στο αμάξι φιληθήκανε πολύ έντονα.
Για κακή τους τύχη όμως περνούσε από εκεί ένας παπαράτσι, ο οποίος κατάφερε να αποθανατίσει τη στιγμή του φιλιού και τα πρόσωπα να φαίνονται πολύ καθαρά.
Α) Τον παίρνουν χαμπάρι και καταφέρνουν να του αποσπάσουν την κάμερα
Β) Τον παίρνουν χαμπάρι αλλά τους ξεγεύγει
Γ) Δεν τον παίρνουν χαμπάρι


Episode 2

Κάθε μήνα θα δίνω τρεις επιλογές με τη συνέχεια της ιστορίας και εσύ θα κάνεις comment με την επιλογή που θες...




Οι αχτίδες του ήλιου πέφτουν στο πρόσωπο του και τον ξυπνούν. Ανοίγει τα μάτια του με δυσκολία. Το κεφάλι του είναι έτοιμο να σπάσει. Κοιτάζει γύρω του, αλλά δεν αναγνωρίζει το χώρο. Σιγά σιγά όλα ξεθολώνουν και συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται στο κρεβάτι του. Σηκώνεται αργά αργά. Είναι γυμνός και τα ρούχα του είναι πεταμένα στο πάτωμα. «Τι έγινε χτες εδώ; Πώς έφτασα σπίτι; Με ποιόν;», σκέφτεται. Προσπαθεί να βάλει το μυαλό του σε τάξη. Τις σκέψεις του διακόπτει ο ήχος του νερού από το μπάνιο.
Πάει να δει ποιος είναι μέσα. Η πόρτα είναι μισάνοιχτη, αλλά δεν ακούγεται άλλος θόρυβος πέρα από το νερό. Την ανοίγει εντελώς, αλλά δεν είναι κανείς μέσα. Σε μια γωνία στο πάτωμα είναι πεταμένη μια πετσέτα γεμάτη με αίμα. «Μα καλά, τι έγινε χτες εδώ;»,αναρωτιέται. Κλείνει το νερό και πάει να κοιτάξει και το υπόλοιπο σπίτι μήπως βρει κάτι.
Κάνει μια βόλτα στο σαλόνι και το μάτι του πέφτει αμέσως πάνω στο σακουλάκι με την κόκα που είναι στο τραπεζάκι. Ακριβώς δίπλα ένα σημείωμα που λέει «Θα τα ξαναπούμε σύντομα…».Συνέχισε να ψάχνει και στο υπόλοιπο σπίτι μήπως βρει κάτι, όμως δεν υπήρχε τίποτα.
Αμέσως μετά πήρε τηλέφωνο την κολλητή του να της πει τι έγινε μπας και βγάλει κάποια άκρη. Όμως δεν κατάφερε κάτι. Το επόμενο τηλεφώνημα ήταν στον Χρήστο, τον συμπρωταγωνιστή του. Το μόνο που του είπε είναι ότι όταν εκείνος έφυγε, αυτός μιλούσε με έναν τύπο τον οποίο δεν είχε ξαναδεί. Ο Χρήστος προσπαθούσε να θυμηθεί ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος, αλλά δεν μπορούσε με τίποτα. Αποφάσισε να πάει μια βόλτα μήπως ξελαμπικάρει. Ντύνεται, καβαλάει τη μηχανή του και παίρνει το δρόμο προς την παραλία. Φτάνει στο αγαπημένο του μέρος και πάει και κάθεται σε κάτι βραχάκια.
Η παραλία πάντα τον ηρεμούσε. Όταν ήθελε να σκεφτεί κάτι, ερχόταν εδώ και καθόταν με τις ώρες. Έτσι όπως κοιτούσε τη θάλασσα του ήρθαν στο μυαλό δυο εικόνες από το χθεσινό βράδυ. Η μία ήταν η αίσθηση δυο απαλών χειλιών πάνω στα χείλη του και η άλλη ήταν ένας διάλογος στον οποίον αυτός πρότεινε σε κάποιον να συνεχίσουν το πάρτυ σπίτι του. Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις όμως δεν μπορούσε να θυμηθεί το πρόσωπο του άλλου ατόμου. Αφού πίεσε λίγο τον εαυτό του να σκεφτεί, χωρίς όμως αποτέλεσμα αποφάσισε να χαλαρώσει και να απολαύσει το τοπίο. Όταν πια άρχισε να νυχτώνει πήρε το δρόμο για την επιστροφή.

            Με το που μπαίνει στο σπίτι βρίσκει στο πάτωμα μπροστά από την πόρτα ένα φάκελο. Τον ανοίγει και μέσα …
            Α) υπάρχουν φωτογραφίες και ένα dvd από το χθεσινό βράδυ με εκείνον και κάποια άλλα άτομα σε ερωτικές περιπτύξεις.
            Β) υπάρχει ένα σημείωμα που λέει: «Αν θες να μάθεις ποιος είμαι πρέπει να ακολουθήσεις τις παρακάτω οδηγίες…»
            Γ) υπάρχει ένα χαρτί με έναν αριθμό τηλεφώνου.

Episode 1

Η ιστορία του Φαίδωνα αρχίζει κάπως έτσι.. τη συνέχεια της όμως δεν την γνωρίζει κανείς... ούτε εγώ που την γράφω… τη συνέχεια την κρατάς εσύ στο χέρι σου…
Κάθε μήνα θα δίνω τρεις επιλογές με τη συνέχεια της ιστορίας και εσύ θα κάνεις comment με την επιλογή που θες...




Άλλη μια εξουθενωτική μέρα είχε φτάσει στο τέλος της. Ο Φαίδωνας μόλις είχε κάνει μπάνιο και έπινε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί για να χαλαρώσει. Τα γυρίσματα για το νέο σήριαλ που πρωταγωνιστούσε είχαν διαρκέσει πολύ. Ευτυχώς την αυριανή μέρα είχε ρεπό και θα μπορούσε να ξεκουραστεί.
Στο μυαλό του γυρνούσαν πολλά. Η νέα αυτή σειρά θα προβαλλόταν σ’ έναν από τους μεγαλύτερου τηλεοπτικούς σταθμούς και από τώρα οι «φυλλάδες» την είχαν βγάλει ως το hit της σεζόν. «Τελικά δεν ήταν και τόσο κακό το κρεβάτι με τον παραγωγό», σκέφτηκε. Ναι, αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να πάρει το ρόλο και είχε βαρεθεί να παίζει τον κομπάρσο.
Από τη μέρα που έκλεισε η συμφωνία τα media είχαν αρχίσει να ασχολούνται πολύ μαζί του. Καθημερινά είχε προτάσεις για συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις και εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές. Του άρεσε όλο αυτό, αλλά υπήρχε κάτι που τον ξενέρωνε πολύ. Ο Φαίδωνας ήταν gay και πλέον δεν μπορούσε να ζήσει «ελεύθερα». Είχε ξεκάθαρη εντολή από τη μάνατζέρ του, ότι κάτι τέτοιο θα έβλαπτε την καρίερα του. Κρίμα και ήθελε πολύ σήμερα να «ξεδώσει». Δε θυμόταν ούτε αυτός πόσο καιρό είχε να κάνει σεξ.
Τις σκέψεις του διέκοψε το κινητό του. Ήταν ο συμπρωταγωνιστής του, ο Χρήστος. Τον κάλεσε σ’ ένα prive party στη βίλα ενός παρουσιαστή. Σημείωσε την οδό σ’ ένα χαρτάκι και τηλεφώνησε αμέσως στην κολλητή του, την Έμα. Τι καλύτερο για αυτήν, από ένα prive party. Θα μάζευε μπόλικο θέμα για την στήλη της. Η Έμα ήταν κοσμικογράφος σε γνωστό περιοδικό της πρωτεύουσας. Δε μπορούσε όμως γιατί είχε να βγει με την γκόμενα της. Είπανε δυο τρεις σαχλαμάρες ακόμα και το κλείσανε. «Απ’ όταν βρήκε τη Βάσια με έχει γραμμένο», σκέφτηκε και σηκώθηκε να ετοιμαστεί.
Μία ώρα μετά έμπαινε στο party. Δεν είχε πολύ κόσμο, μερικές γνωστές φιγούρες από τον κόσμο των media και κάποιους άλλους που δεν τους ήξερε. Ήρθε να τον υποδεχτεί ο Χρήστος και να τον γνωρίσει με τον οικοδεσπότη. Η ώρα κυλούσε ευχάριστα. Γνωρίστηκε και με άλλα άτομα, ήπιε τα ποτάκια του και όταν βαρέθηκε πήγε να βρει τον Χρήστο. Τον πέτυχε στο σαλόνι να σνιφάρει κόκα. Τα ψιλοέχασε. Ναι, είχε κάνει drugs αλλά κόκα ποτέ. Ο Χρήστος του πρόσφερε μια γραμμή. Πήγε ν’ αρνηθεί, αλλά λίγο το ποτό λίγο η επιμονή του Χρήστου, το έκανε τελικά. Και μετά από λίγο μαύρο σκοτάδι.

Οι αχτίδες του ήλιου πέφτουν στο πρόσωπο του και τον ξυπνούν. Ανοίγει τα μάτια του με δυσκολία. Το κεφάλι του είναι έτοιμο να σπάσει. Κοιτάζει γύρω του, αλλά δεν αναγνωρίζει το χώρο. Σιγά σιγά όλα ξεθολώνουν και συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται:
Α) στον καναπέ της βίλας, γυμνός και δίπλα του με το εσώρουχο του παρουσιαστής μεσημεριανής εκπομπής.
Β)Στο κρεβάτι του, αλλά ακούει το νερό από το μπάνιο να τρέχει
Γ)Σε δωμάτιο νοσοκομείου

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Ένας χρόνος αναμνήσεις....



«Δεν σ’ έχω ξεπεράσει ακόμα», του είπα. «Σε θέλω σαν τρελός όπως και πριν τρεις μήνες. Δεν μπορώ να μας φανταστώ χώρια. Ξέρω ότι θα είσαι κομμάτι της ζωής μου όπως και να έχει. Ξέρω ότι θα είσαι δίπλα μου όποτε σε χρειαστώ. Απλά δεν μου φτάνει αυτό. Σε θέλω δικό μου. Σε αγαπώ. Δεν στο έχω πει ποτέ, αλλά είμαι σίγουρος ότι το έχεις καταλάβει. Όπως και εγώ γνωρίζω ότι έχεις ακόμα αισθήματα για μένα. Μπορεί όπως λες να τα έχεις παγώσει, αλλά με αγαπάς και εσύ, κι ας σου είναι τόσο δύσκολο να πεις αυτές τις δύο λέξεις. Απλά ήθελα να το ξέρεις πριν φύγεις. Μπορεί το ότι το παραδέχομαι να κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα, δεν το θέλω όμως αυτό. Όποια και να είναι η απόφαση σου θέλω να με βλέπεις όπως και τώρα. Και για να σε προλάβω. Όχι μην εξαφανιστείς, περισσότερο πόνο θα μου προκαλέσεις».
Το πρόσωπο του ήταν ανέκφραστο καθώς του τα έλεγα. Τον είχα πιάσει απροετοίμαστο. Είχα υποθέσει ότι κάτι θα είχε καταλάβει αυτές τις τρεις βδομάδες που ξαναρχίσαμε να έχουμε επικοινωνία, αλλά μάλλον έκανα λάθος. Τον έβλεπα που επεξεργαζόταν όλα αυτά που είχα πει και προσπαθούσε να βρει την καταλληλότερη απάντηση. Δεν ήξερα τι ήθελε. Είχα ενδείξεις ότι δεν το είχε μετανιώσει, αλλά από την άλλη δεν είχα να χάσω κάτι.
Τον άφησα να σκεφτεί για λίγο. Δεν μιλούσε κανείς. Απλά κοιταζόμασταν. Η σιωπή μας από την άλλη έλεγε πολλά. Τόσες αναμνήσεις, καλές και κακές, περνούσαν από το μυαλό μου. Υποθέτω και από το δικό του. Ποτέ μου δεν μπόρεσα να διαβάσω αυτόν τον άνθρωπο. Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω τι κρύβεται στο μυαλό του, στην ψυχή του. Είμαι σίγουρος ότι κρύβει πολλά. Το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος. Ελπίζω κάποια μέρα να βρω το κλειδί για να τα ξεκλειδώσω.
Και κάπως έτσι μου ήρθε στο μυαλό το πώς ξεκινήσαμε…

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

The 00's

Διάβασα το post του GeminiCious και είπα να κάνω και εγώ έναν απολογισμό της δεκαετίας που πέρασε...


Let's get it started λοιπόν...

2000: Nothing to mention πέρα από το millenium

2001: Τελείωσα το δημοτικό [ναι είμαι μικρούλης] και μετακόμισα σε άλλη περιοχή. Νέες γνωριμίες... Νέες παρέες.. Νέες φιλίες...

2002: Γυμνάσιο πλέον... Η πρώτη μου "σοβαρή" σχέση με κοπέλα [όσο μπορεί κανείς να την πει σοβαρή σε τέτοια ηλικία]. Η αρχή του 5ετούς κολλήματος μου με αυτή, αφού με χώρισε... σνιφ σνιφ... Πήρα και κινητό εκείνη τη χρονιά. Ακόμα θυμάμαι τον τρόπο και γελάω...

2003: Το κόλλημα που λέγαμε συνεχίζεται... Πλέον όμως μπαίνει και μια άλλη κοπέλα στη μέση, με την οποία στα τέλη της χρόνιας έγινα άντρας... Αχαχαχαχα... Ναι ναι και όμως στα 14 μου!!! [GeminiCious σε πέρασα :P]

2004: Ολυμπιακοί αγώνες... Euro... [ από τις μοναδικές φορές που κάθισα να δω μπάλα!!!]... Ακόμα θυμάμαι το μπουγέλο από μπύρα όταν σηκώσαμε το τιμημένο... Γυμνάσιο τέλος...

2005: Πρώτη λυκείου... Πλέον μεγαλώσαμε... Ξεκινήσα να βγαίνουμε... όχι βλακείες λέω.. έχω ξεκινήσει να βγαίνω από το Γυμνάσιο... Ξεκίνησα να πίνω... όχι ούτε αυτό.. Χμμ... τι συγκλονιστικό έγινε φέτος; Έλα όμως που δεν μου έρχεται τίποτα... Α ναι!!! Πρώτη φορά στο εξωτερικό... Ιταλία... με το σχολείο μια βδομάδα... Απλά υπέροχα... και φυσικά Eurovision το Ελενάκι μας έβγαλε ασπροπρόσωπους...

2006: Το κόλλημα έλαβε τέλος... και πολύ κράτησε πιστεύω... Αχ και να ξερε τώρα η κοπέλα... Αυτή τη φορά Στρασβούργο, στο Ευρωκοινοβούλιο...  Επίσης, ένα άθλιο καλοκαίρι λόγω πανελληνίων την επόμενη χρονιά... Εξαίρεση βέβαια αποτελεί το ταξιδάκι σε Πράγα-Βιέννη-Βουδαπέστη...

2007: ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ!!!!! Διάβασμα... διάβασμα... διάβασμα.. και σαφώς 5ήμερη!!! Από τα καλύτερα καλοκαίρια... Δεν πέρασα βέβαια στη σχολή που ήθελα, αλλά δεν πειράζει... Προς τα τέλη της χρονιάς... φθινόπωρο ήταν.. γνώρισα το κολλητάρι μου... [ εσύ η άλλη μην σκάσεις θα σε αναφέρω την επόμενη χρονιά!!!]

2008: Η χρονιά αυτή δεν μπήκε καλά... Μια απώλεια έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μου και είχα να αντιμετωπίσω και δεύτερη χρονιά πανελληνίων... Τελικά τα κατάφερα... Πέρασα εκεί που ήθελα και ξαναμετακόμισα στα παλιά λημέρια... Back to base που λένε... Και όπως προανέφερα, γνώρισα τον άλλον μου κολλητό και πλέον είμαστε το τρίο Στούτζες... χε χε χε [άντε να δω πότε θα συγκατοικήσουμε!!! ναι ναι σε σας το λέω!!!!] Χμμ.. και κάτι ακόμα... η πρώτη μου επαφή με το ίδιο φύλο... [όσες δεν προλάβατε να με χαρείτε... χάσατε!!!]

2009: Τι να προτοπώ για πέρυσι; Ήταν μια γεμάτη χρονιά... Ερωτεύτηκα... Πληγώθηκα... Έκανα πολλά ταξίδια... και εσωτερικό και εξωτερικό... Σε καμία περίπτωση δεν λέω να φύγει και να μην ξανάρθει, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν και η καλύτερη μου...

Απολογισμός: Καταρχάς ήμουν ένα μικρό παιδάκι και μεγάλωσα... Απέκτησα εμπειρίες... Είδα ότι ο κόσμος αν θέλει μπορεί να γίνει πολύ κακός... Χε χε χε... Γνώρισα άτομα που θα μείνουν στη ζωή μου για καιρό... Ένιωσα το πως είναι να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο... Ερωτεύτηκα... Αγάπησα... Έκανα λάθη... Έμαθα... Ξαναέκανα τα ίδια λάθη... Κατάφερα και σηκώθηκα στα πόδια μου και πάλι...

Η νέα δεκαετία ελπίζω να είναι γεμάτη... Γεμάτη με υγεία, με ανθρώπους που θέλω να είναι κοντά μου, με έρωτα, με λάθη, με πάθη, με ταξίδια, με ένα πτυχίο... [χε χε χε χε καλό ε;], με άφθονη διασκέδαση, με μια συγκατοίκηση [ναι σε σας πάει πάλι η σπόντα!] και με ότι άλλο δεν μου έρχεται αυτή τη στιγμή...

Σε σας που με διαβάζετε σας εύχομαι αυτή η νέα δεκαετία να εκπληρώσει όσα όνειρα σας έμειναν ανεκπλήρωτα στην προηγούμενη... 

Επιβιβαστείτε τα 10's φτάσανε...
Καλό ταξίδι να έχουμε...