Ότι δεν σε σκοτώνει...

Μίλησα σήμερα με ένα παιδί στο msn. Τι παιδί δηλαδή, 31 χρόνων μαντράχαλος.
Τον είδα...
Με είδε...
Αρέσαμε ο ένας στον άλλον...
και ήρθε η κύρια ερώτηση από μέρους μου: "Τι ψάχνεις;"
απάντηση: "Να περνάω καλά χωρίς δεσμεύσεις"

Έψαχνε ουσιαστικά ένα fuck-buddy... Εκεί πέρα κόλλησε το πράγμα. Πείτε με ρομαντικό παιδί. Πείτε με εκτός τόπου και χρόνου. Πείτε ότι είμαι ακόμα μικρό και θα μεγαλώσω. Πείτε ότι θέλετε, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Θέλω στο μυαλό μου να υπάρχει και η προοπτική της εξέλιξης. Όχι απλά κάνουμε ένα, δύο, τρία κτλ... γαμάτα σεξάκια, αλλά χωρίς δεσμεύσεις...

Η συζήτηση με τον συγκεκριμένο συνεχίστηκε. Βασικά εγώ ρώταγα και αυτός απαντούσε. Με τα πολλά έμαθα ότι γενικά δεν τον ενδιαφέρει η προοπτική σχέσης, ότι αυτό που ζητάει το κάνει μερικά χρονάκια και δεν σκοπεύει να το αλλάξει και ευλόγως διερωτήθηκα "Μα καλά δεν του έχει λείψει η συντροφικότητα; Το αίσθημα του να έχω τον άνθρωπό μου;" 
Τότε τον ρώτησα "Και κάνεις συνέχεια σεξ χωρίς συναίσθημα;"
Και η απάντηση ήρθε... "Μα ποιος μίλησε για χωρίς συναίσθημα. Υπάρχει συναίσθημα απλά αρχίζει και τελειώνει εκεί..."

Και τι είναι το συναίσθημα για να το κοντρολάρεις; Πόσο πολύ πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου για να τον κάνεις να νομίζει ότι δεν αισθάνεται κάτι;

Η συζήτηση συνεχίστηκε λίγο ακόμα και έμαθα ότι παλαιότερα έκανε μόνο σχέσεις και μου δημιουργήθηκε μια απορία. Αν και ήταν προσωπική την έκανα... "Πόσο έχεις πληγωθεί από τις σχέσεις σου;"
Απάντηση... "Πάρα πολύ"

Δεν θα πω ότι δεν το είχα σκεφτεί. Είναι κλασσική αντίδραση ανθρώπου που έχει πληγωθεί, που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους και που έχει κλειστεί στον εαυτό του... Και αυτά πάνω κάτω του είπα. Αυτός όμως έλεγε ότι είναι μια χαρά έτσι και χαρακτηριστικά όταν του μίλησα περί κτητικότητας μου είπε δύο φράσεις "Κανείς δεν είναι κανενός" και "Όλοι παίρνονται με όλους"...
Μιλήσαμε κι άλλο... όχι πολύ... μου είπε επίσης ότι όταν ήταν στην ηλικία μου είχε περίπου τις ίδιες αντιλήψεις με μένα, πλέον έγινε ρεαλιστής και είδε τη ζωή κατάματα...
Χαιρετηθήκαμε και το κλείσαμε... εξάλλου σεξ έψαχνε ο άνθρωπος όχι κουβέντα...

Όλη αυτή η συζήτηση με έβαλε σε σκέψεις... Στην αρχή περάσανε από το μυαλό μου τα κλασσικά...
Ο gay κόσμος είναι "βρώμικος"... Οι περισσότεροι ενδιαφέρονται μόνο για το σεξ... κτλ κτλ...
Μετά σκέφτηκα αυτόν και το πόσο πολύ είχε πληγωθεί για να φτάσει σε τέτοιο σημείο...
Στη συνέχεια σκέφτηκα εμένα... σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να γίνω έτσι... όσο και να πληγωθείς μπορείς να εξακολουθείς να ελπίζεις...
Εγώ πάντως αυτό σκοπεύω να κάνω...